سومین نشست از سلسله نشست‌های مسائل ادبیات داستانی ایران با موضوع «نهاد صنفی داستان‌نویسان ایران» ۹ شهریور ۱۳۹۵، در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد.

در این نشست قاسمعلی فراست، ناهید طباطبائی و محمد حسینی درباره چرایی شکل نگرفتن صنف واحد مستقل داستان‌نویسان ایرانی بحث کردند.

قاسمعلی فراست گفت: دنیای امروز بعد از قرن ها کار کردن با فرهنگ و قلم به این نتیجه رسیده است که صنف نویسندگی باید باشد، این باید یک باید تجربی است. در ایران از ابتدا نگاه به فرهنگ نگاه سیاسی بوده است، تشکیل دهندگان کانون نویسندگی بیشتر سیاسی بودند.

فراست افزود: در ایران از ابتدا به مستقل بودن صنف نویسندگی توجه نشده است. مشکل از اینجا شروع می‌شود که نگاه به فرهنگ سیاسی است. هر حکومتی می تواند از فرهنگ و قلم برای تثبیت و محبوبیت خود استفاده کند. در کوبا فیدل کاسترو یکی از بازوهای مشورتی خود را مارکز قرار داد.

این نویسنده، کانون صنفی نویسندگان را نیاز ضروری جامعه دانست و گفت: این کانون هم برای نویسندگان و هم برای حکومت مفید خواهد بود. نگاه سیاسی آفت هرگونه تشکل فرهنگی است.

فراست با بیان اینکه اولین و مهمترین شرط کانون صنفی نویسندگی باید استقلال باشد، عنوان کرد: اگر من نویسنده در دل به جریان سیاسی دلبستگی دارم این باید در دل من باشد. همه نویسندگان در کانون نویسندگان باید یک قبله داشته باشند و آن قبله ادبیات و قلم باشد. شرط دوم تشکیل کانون نویسندگان باید ظرفیت دولت باشد. دولت باید آن قدر ظرفیت نشان دهد که حرف های نویسندگان را بشنود.

در ادامه این نشست، ناهید طباطبایی نیز با اشاره به اینکه هر وقت صحبت از فرهنگ می‌شود پای سیاست به میان می‌آید، افزود: کسانی که می‌خواهند کانون و صنف نویسندگی تشکیل دهند باید در درجه اول به خاستگاه ایدئولوژیک نویسندگان کاری نداشته باشند و در درجه دوم باید مسایل مادی آنها را مدنظر قرار دهند.

طباطبایی با بیان اینکه صنف نویسندگی قابل تشکیل است، عنوان کرد: متاسفانه در جامعه ما طبقه متوسط روز به روز در حال پایین آمدن است. این طبقه فقط به فکر پول درآوردن است، صنف نویسندگی باید حقوق نویسندگان را در نظر بگیرد.

طباطبایی، تشکیل کانون نویسندگان را امکان پذیر دانست و افزود: در کشور ما از نویسندگان حمایت نمی شود، مسئله مادیات به حرفه‌ای شدن کار ما کمک زیادی می‌کند.

محمد حسینی، دیگر نویسنده حاضر در این نشست نیز در سخنانی گفت: بدیهی است که نویسندگی هم نیازمند یک صنف است. در کشور ما قرن‌ هاست آزادی بیان بزرگترین مطالبه اهل فرهنگ است. در دوره رودکی و فردوسی نیز نشانه هایی بر این امر وجود دارد.

حسینی با بیان اینکه نویسندگان نیازمند نهاد صنفی هستند، عنوان کرد: من عضو انجمن نویسندگان کودک و نوجوان هستم، این انجمن تا حدودی توانسته استقلال خود را حفظ کند. مستقل بودن نقطه مقابل فساد است و از استقلال نهادها نباید ترسید.

وی با اشاره به اینکه کتاب های ما به سادگی دانلود رایگان می شود، بیان کرد: سایتی یکی از کتاب های من را برای دانلود گذاشته است، کتابم ۷۰۰هزار دانلود رایگان شده است، هیچکس متولی این امر نیست، اگر ما نویسندگان به دادگاه هم شکایت کنیم راه به جایی نمی بریم.

حسینی تصریح کرد: اگر نهاد صنفی قدرتمند باشد به بسیاری از ماجراهای نشر و مشکلات نویسندگان رسیدگی می شود.

حسینی با بیان اینکه نگاه سیاسی باید از روی نویسندگان برداشته شود، عنوان کرد: هر دولتی که به تشکیل صنف نویسندگان کمک کند این مسئله جزو افتخاراتش خواهد بود زیرا نویسندگان در جامعه اثرگذار هستند.