چهارمین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی «شخصیت ایرانی؛الگوهاو اختلال‌ها» ۲۷ دی۹۵ در پژوهشگاه فرهنگ و هنر و ارتباطات برگزار شد.
 درابتدای این نشست، دکتر باقر غباری، عضو هیأت علمی دانشکده روان‌شناسی دانشگاه تهران درباره«دور ماندن از اصل خویش و پیامدهای اجتماعی-روانی آن» سخنرانی کرد. وی با ذکر مقدمه‌ای به برشمردن نتایج گسست ازلی و دوری از اصل معنوی پرداخت و به سه عنوان فراموشی عهدالست، احساس مبهم از دست دادن معنا و مناسک و آداب اشاره نمود. 

عضو هیأت علمی دانشکده روان‌شناسی دانشگاه تهران به گسست های تاریخی و فرهنگی اشاره کرد که به نتایجی همچون؛ بریدن از تاریخ و تمدن خویش و بریدن از اسطوره‌های فرهنگی منجر می شود. وی همچنین با اشاره به ازدست رفتن معنای واقعی نیایش و تبدیل شدن مناسک به اعمالی گنگ و مبهم که نتیجه گسست معنوی است به بررسی نتایج دیگر گسست معنوی از جمله؛ بریدن از خویشتن ، بریدن از خدا و قطع ارتباط بین آسمان و زمین و عالم خیال(فرشتگان) پرداخت.
دکتر غباری در پایان ضمن اشاره به اضطراب وجودی، افسردگی، از دست دادن معنا و پوچی که نتیجه پیامد روانی دور ماندن از اصل خویش است ، بحرانهای از خودبیگانگی، پناه آوردن به اعتیاد و یا پناه آوردن به شرب خمر را از دیگر پیامدهای اجتماعی این دور ماندن  برشمرد.

در ادامه این نشست دکتر علیرضا آقایوسفی، رئیس دانشگاه پیام نور قم، درباره «واگرایی میان خود واقعی و خود آرمانی» به ایراد سخن پرداخت.

وی در مقدمه بحث اظهار داشت که از سه زاویه تاریخ، عوامل اجتماعی و عوامل تربیتی باید به موضوع واگرایی در جامعه کنونی ایران نگاه کرد. دکتر آقایوسفی به تعریفی از شخصیت پرداخت و اضافه کرد که اگر جامعه را به مثابه موجودی زنده در نظربگیریم مابه ازای آن را در اجتماع می توان فرهنگ نامید. وی سپس به ارائه تعریف فروید از شخصیت پرداخت و به تعمیم دادن این تعریف به فرهنگ اشاره کرد و درنهایت وجود دو لایه درونی و بیرونی در جامعه را توضیح داد؛ وی گفت: لایه بیرونی که مبتنی بر آرمان‌های مدنظرجامعه و لایه درونی که کاملا مخالف این لایه آرمانی است و به دلیل این تعارض بین لایه درونی و بیرونی است که جامعه به یک بحران نزدیک شده است و بیشترین انرژی آن صرف رفع این تعارض می شود.

رئیس دانشگاه پیام نور قم در پایان، برخی از این بحرانها را که از دل این تعارضات بوجود آمده است برشمرد و به مواردی همچون؛ فشارهای اجتماعی، خودمیان بینی، جاه‌طلبی، غرور، زیاده خواهی و آرمان نگری که حاصل این امر است اشاره کرد.