اسماعیل امینی محقق و مدرس حوزه ادبیات جنگ گفت: معمولاً گفته می‌شود که شعر حماسی اغراق می‌کند و برای پهلوانان اسطوره‌ای، قدرت‌های خارق‌العاده ترسیم می‌کند اما باید بگویم باتوجه به اینکه دست شعر در تخیل باز است ما در شعر دفاع مقدس، اولاً اغراق و مبالغه نداریم، ثانیاً آنچه که سروده می‌شد بسیار کمتر از آن چیزی بود که در واقعیت رخ می‌داد.

نشست مجازی «بازخوانی گفتمان هنری و ادبی جنگ و دفاع مقدس» با مروری بر ادبیات دفاع مقدس و نامه‌های رزمندگان؛ دوشنبه ۲۴ شهریور ۹۹ همزمان با هفته دفاع مقدس برگزار شد.

این نشست با حضور اسماعیل امینی (محقق و مدرس حوزه ادبیات جنگ) و طیبه عزت‌اللهی نژاد (عضو هیئت علمی پژوهشکده هنر پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات) و با دبیری مصطفی اسدزاده (عضو پژوهشی گروه فرهنگ و جامعه پژوهشگاه) برگزار شد.

در ابتدای این برنامه اسماعیل امینی با مروری بر وقایع جنگ، به اتفاقات شگفت‌انگیز آن اشاره و تصریح کرد: زمانی که جنگ شروع شد دانش‌آموز سال آخر دبیرستان بودم و ناگهان صدای انفجاری مهیب توسط هواپیماهای عراقی به گوش رسید. اتفاقی که باعث شد وضعیت همه چیز عوض شود هم مدرسه و دانشگاه و هم وضعیت کل جامعه. در این شرایط بسیاری از مردم بر خود دیدند که برای کشورشان کاری کنند. هرکس هر کاری از دستش برمی‌آمد انجام می‌داد و با چنگ و دندان برای دفاع از زندگی و هویت خود، راهی مناطق جنگی می‌شد. ما در این شرایط مجموعه‌ای از رخدادهای شگفت‌انگیز را به چشم خود دیدیم که قبلاً در شعرها، افسانه‌ها و اساطیر با چنین چیزی آشنا شده بودیم. اینکه افراد به قدری نسبت به مرگ، نسبت به سختی، بیم اسارت، بیم قطع عضوشدن و ... بی‌اعتنا باشند که نمونه‌های آن را فقط در افسانه‌ها خوانده بودیم.  

ادامه مطلب