نشست «نقش زنان در مهار کرونا» با حضور عبدالکریم خیامی (دکترای فرهنگ و ارتباطات) و سروناز تربتی (دکترای فرهنگ و ارتباطات) و با دبیری طیبه عزت‌اللهی‌نژاد (عضو هیات‌علمی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات) دوشنبه ۱۳ /۱۱/ ۹۹ به‌صورت برخط برگزار ‌شد.

سروناز تربتی سخنران اول این برنامه به اهمیت نقش و جایگاه زن در زمان به خطرافتادن نیازهای انسانی اشاره و تصریح کرد: چیزی که در دوران کرونا اهمیت آن مشخص شده است، نیازهای انسانی و مهم‌تر از همه، بقای انسانی اعم از بقای جسمانی و روانی است. در این شرایط که نیازهای انسان به خطر افتاده است، اهمیت نقش زن در تداوم پاسخگویی به نیازها اهمیت پیدا می‌کند. نیازهای انسانی اعم از نیاز به بقا، نیاز به تعلق، قدرت، آزادی و تفریح هستند که از میان ینها، نیاز به بقا جزء مهم‌ترین نیازهای انسان قلمداد می‌شوند که حصول امنیت جسمانی و روانی، در گرو تأمین همین نیاز است. میان این نیازها، یک ارتباط و برهم‌کنش وجود دارد. برای تأمین امنیت روحی و روانی، نیازهای انسانی باید در حد تعادل قرار بگیرند. بیماری کرونا در تعادل زیستی ما اختلال ایجاد کرده و امنیت روحی و جسمانی ما را پایین آورده است. تنها چیزی که علی‌رغم این شیب نزولی، روند معکوسی داشته، احساس تعلق است که در این شرایط بالا رفته است. به‌عبارت دیگر می‌توان گفت فقط تعلق است که توانسته دراین شرایط، به میدان بیاید و به نیازهایی که در معرض خطر قرار گرفته، کمک کند. اما سوال اینجاست که احساس تعلق چگونه توانسته در این نیازها تعادل ایجاد کند و مانع ازبین رفتن آن‌ها شود و به نوعی امنیت روحی و روانی ما را تأمین کند؟ اینجاست که نقش زن و مادر در ایجاد تعادل در تأمین نیازهای زیستی و حفظ بقا مطرح می‌شود. زن به دلیل غریزه مادربودن و سعی در برآوردن نیازهای فرزندان خود، حس تعلق خود را به نمایش می‌گذارد. اینجا منظور از تعلق، احساس وابستگی نیست چراکه اگر قرار باشد تعلق مادر به خانواده، به معنای وابستگی باشد، نمی‌تواند در راستای تأمین نیازهای روانی عمل کند. پس منظور از تعلق، پرستاری، تیمارداری، مراقبت‌کردن، سرگرم‌کردن، ارتباط برقرارکردن و تعامل است نه وابستگی.

ادامه مطلب