«اقتضائات توسعه کمي و کيفي انيميشن در ايران با تحليل روند توسعه انيميشن در کشورهاي آسيايي» از سوی فاطمه حسینی‌شکیب در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات پژوهش می‌شود.

اين پژوهش برآن است تا با فراهم‌آوردن شناختي عميق و همه جانبه از انيميشن ايران، به ترسيم نقشه دقيقي از توانمندي‌ها و داشته‌ها و درکنار آن ضعف‌ها و ناکارآيي‌ها و آسيب‌هاي اين هنر- صنعت نسبتا قديمي در ايران بپردازد.

این مطالعه اذعان می‌دارد که انيميشن امروزه در جهان به عنوان صنعتي خلاقه و بسيار سودآور بخصوص در آمريكاي شمالي و سپس ژاپن مطرح است که بسياري کشورها را به صرافت امكان توسعه و استفاده از آن به عنوان منبعي قابل اعتنا در درآمد سرانه انداخته است. هم‌چنین اعلام می‌کند که بيش از هشتاددرصد از فرايند توليد انيميشن آمريكايي در آسيا اتفاق مي‌افتد که درک این مسأله چه از نظر شيوه‌هاي توليد و چه از نظر مناسبات اقتصادي با کشورهاي مهمی چون آمريكا مي‌تواند به عنوان الگوهايي قابل گرته‌برداري براي انيميشن روبه رشد اما کماکان کم‌بازده ايران باشد.

پيش فرض پژوهشگر در اين پژوهش آن است که انيميشن ايران با سابقه تاريخي و تجربيات ارزشمند خود در کنار مشكلات عديده داخلی و خارجی، داراي پتانسيل‌ها و توانمندي‌هاي بسيار است که به آن امكان حرکت بسوي داشتن انيميشن صنعتي و تعامل در سطح داخلي، منطقه‌اي و بين‌المللي به عنوان کشوري با پيشينه فرهنگي و هنري طولاني مي‌دهد.

به همین دلیل پژوهشگر تلاش مي‌کند با درک مناسبات توليدي و اقتصادي در کشورهاي آسيايي صاحب صنعت انيميشن، الگوها و روش‌ها و همچنين راهكارهاي متناسب با شرايط اقتصادي و ژئوپلیتيک ايران به عنوان کشوري مهم در آسيا و منطقه خاورميانه بیابد و اين راهكارها را در بستري از درک نقاط قوت و ضعف و فرصت‌ها و تهديدهاي ايران تبيين کند.

به عبارت دیگر اين پژوهش برآن است که با ترسيم نقشه‌اي دقيق از وضعيت فعلي انيميشن ايران، (چه وضعيت داخلي و چه در مقايسه با کشورهاي ديگر)، بخصوص در حيطه توليد انبوه و شناسايي ظرفيت‌هاي فعلي توليد آن از نظر منابع انساني، منابع غير انساني، منابع مالي و پتانسيل‌هاي سرمايه‌گذاري و سفارش داخلي و خارجي و همچنين امكانات بالقوه و بالفعل توليد انيميشن، جايگاه فعلي و اقتضائات رشد و توسعه کمي و کيفي اين هنر-صنعت و رسانه را در سپهر اقتصاد توليد جهاني تبيين کند و به پيشنهاداتي عملي و واقع گرايانه برسد.