تحلیل و بازخوانی تمدنی پانزدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر
گزارش «تحلیل و بازخوانی تمدنی پانزدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر» که توسط پژوهشکده هنر پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات انجام شده است، منتشر شد.
در این گزارش فرهنگی، آخرین جشنواره هنرهای تجسمی فجر که در زمستان ۱۴۰۱ با محوریت مکانی مجموعه صبا برگزار شده بود، از جنبه نسبت‌سنجی آثار جشنواره با فرهنگ و تمدن ایرانی- اسلامی به بحث گذاشته شده است.
این گزارش که توسط هادی بابایی فلاح رئیس پژوهشکده هنر انجام شده، شاخه‌های هنری موفق و ناموفق جشنواره هنرهای تجسمی را از جنبه نگاه تمدنی بررسی کرده و پیشنهادهایی برای افزایش کیفیت جشنواره در سال‌های آینده ارائه داده است.
به زعم این گزارش، بسیاری از آثار شاخص به نمایش درآمده در جشنواره‌های سال‌های اخیر، به‌خصوص در شاخه‌های نقاشی، حجم، هنرهای ترکیبی و هنرهای جدید، ریشه‌ای در فرهنگ و تاریخ هنر ایران نداشت و به تبع آن می‌توانست به هنرمندان بیگانه‌ای از کشورهای دیگر تعلق داشته باشد. این گزارش تأکید می‌کند جشنواره هنرهای تجسمی پانزدهم که در بهمن 1401 برگزار شد، حاوی وجوهی روشن از بازگشت به ارزش‌ها بود: «جشنواره‌ای کاملاً ملی که برای کلید واژگان ارزشمند نزد عموم مردم ایران، احترام قائل شد. جشنواره‌ای که نه فقط در پی جذب حداکثری مخاطبان هنری، بلکه در پی جذب حداکثری مخاطبان از دل همه مردم ایران بود.»
این گزارش به شکل اجمالی، شرحی از وضعیت نمایشگاه جشنواره پانزدهم هنرهای تجسمی فجر را در اختیار مخاطبان قرار می‌دهد. رویکرد این متن برای مرور آثار جشنواره، رویکرد تمدنی است؛ به‌معنای سنجش میزان تعلق بخش‌های مختلف جشنواره به حوزه تمدنی ایرانی- اسلامی و میزان هماهنگی آن با فرهنگ و هنر گذشته ایران.
جای آراء متخصصان در سند ملی موسیقی خالی است
