«مسجد و ارتباطات گروهی با نوجوانان» اثر پژوهشی محمدحسین لطفعلی‌زاده است که سعی می‌کند با استخراج مؤلفه‌های اثرگذار بر ارتباطات گروهی نوجوانان با مسجد و مطالعۀ موردی چهار مسجد موفق در شهر تهران، چگونگی برقراری ارتباط بهتر و انس بیشتر با مسجد را در نسل جدید فهم کند و چگونگی جلوگیری از مشکلات و آسیب‌‌های محتمل دورۀ نوجوانی و جوانی را بیابد. این اثر همچنین می‌خواهد چگونگی فراهم‌کردن بستر آموزش عقاید دینی و مهارت‌های زندگی موردنیاز دورۀ نوجوانی از طریق مسجد را بررسی کند.

به همین منظور، ابتدا مفاهیم و نظریات پویایی گروه و ارتباطات گروهی را بررسی و سپس با استفاده از منابع اسلامی، دیدگاه‌‌های اسلام دربارۀ نوجوان، ارتباط او با مسجد، گروه و پویایی گروه را بررسی می‌کند. در ادامه پژوهشگر، چهار مورد از مساجد شهر تهران را که توانسته‌اند در ارتباطات گروهی با نوجوانان موفق باشند، به‌عنوان نمونه شناسایی می‌کند و از طریق مصاحبه با ائمه جماعت، هیئت‌امنا و متولیان تشکل‌‌های موجود در مساجد، چگونگی جذب نوجوانان به مسجد و شیوه تشکیل گروه و برقراری ارتباط گروهی را استخراج می‌کند تا در نهایت بتواند در زمینۀ ارتباط گروهی با نوجوانان در مسجد به ارائه توصیه‌‌های سیاستی بپردازد.

به استناد این پژوهش یکی از عواملی که می‌تواند ارتباط نوجوانان را با مساجد تقویت و تحکیم کند و عرصه را برای تربیت صحیح آن‌ها هموار کند، ارتباطات گروهی نوجوانان در مسجد است که گاهی در قالب ارتباط چند نوجوان باهم و گاهی هم در قالب ارتباط چند نوجوان با یک یا چند مربی و کمک‌مربی پدید می‌آید.

این کتاب مجموعاً در ۵ فصل تدوین شده است که در فصل اول با بیان مسئله، هدف و ضرورت تحقیق، بیان سؤالات اصلی، پیشینۀ تحقیق و روش و قلمرو تحقیق، در فصل دوم ادبیات پژوهش و چارچوب نظری در دو بخش پویایی گروه و ویژگی‌‌های آن و نوجوان و ویژگی‌‌های آن از دیدگاه روان‌شناسی، تشریح شده است.

در فصل سوم دیدگاه اسلام به مسجد، نوجوانان و ارتباطات گروهی بررسی شده است که در آن به بیان دیدگاه اسلام دربارۀ مسجد و کارکرد‌های آن، ویژگی‌‌های نوجوان از دیدگاه آیات و روایات و اندیشمندان مسلمان و نیز مؤلفه‌‌های ارتباط و پویایی گروهی از دیدگاه اسلام آورده شده است. پژوهشگر در فصل چهارم دیدگاه‌‌های متولیان چهار مسجد موفق شهر تهران نسبت به ارتباطات گروهی با نوجوانان در مساجد را بررسی می‌کند و در فصل پنجم به نتیجه‌گیری و ارائه پیشنهادهای خود می‌پردازد.

پژوهشگر در پایان این اثر به ارائه برخی توصیه‌‌های سیاستی می‌پردازد که توجه توأمان به جذب حداکثری و سالم‌سازی و معنویت محیط تشکیلات برای وفق دادن افراد با محیط نه محیط با افراد، لزوم تلاش مسجد جهت مشکلات خانواده و تکمیل نیازمندی‌‌های فرد در خانواده، ایجاد شورای فرهنگی در مساجد برای قوت‌بخشیدن به فعالیت‌‌های فرهنگی مساجد و ایجاد هماهنگی میان ارکان و متولیان مساجد، ایجاد نیازسنجی و استعدادسنجی در مساجد برای کشف نیاز‌های نوجوانان و استعداد‌های آنان و بهره‌گیری و تربیت این استعداد‌ها، ایجاد جذب و تثبیت با به وجودآمدن محبت مربی و الگوگرفتن از او توسط نوجوان به شرطی که محبت در راه خدا باشد و جذب به خود نباشد، لزوم توجه ویژه به تربیت مربی به‌دلیل اهمیت بالا و تأثیرگذاری بسیار زیاد آن و به‌عنوان اساس فعالیت تربیتی، جذب نوجوانان به گروه‌‌های مسجد با همراهی اولیه با آن‌ها ازطریق امور مورد پسند آن‌‌ها، لزوم توجه و درک اهمیت فعالیت تربیتی توسط مسئولان مسجد و قرار دادن رویکرد تربیتی در همه فعالیت‌‌ها، از آن جمله هستند.

«مسجد و ارتباطات گروهی با نوجوانان» نوشته محمدحسین لطفعلی‌زاده یکی از دستاوردهای اولین «همایش مسجد و نظم اجتماعی در ایران» است که از سوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در اسفند ۱۴۰۲ برگزار شد. آیین اختتامیه این همایش به‌زودی در تهران برگزار خواهد شد.

محمدحسین لطفعلی‌زاده-متولد ۱۳۶۷ کارشناسی ارشد فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق علیه السلام و دانشجوی دکتری مدیریت رسانه دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات است. او مربی نوجوانان در چند مسجد شهر تهران، مسئول کانون فرهنگی تربیتی و عضو هیئت امنا مسجد بوده است. در حال حاضر معلم سواد رسانه و جامعه‌شناسی دوره متوسطه دوم و مدیر طرح و برنامه شبکه افق است.