کتاب حاضر با عنوان «ایران آینده به سوی الگویی مردم‏‌شناختی برای ابرقدرتی ایران» به کوشش دكتر ابراهیم فیاض نگارش شده است. این اثر در سال 1387 توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات به چاپ رسیده است.

 دکتر  ابراهیم فیاض عضو هیات علمی دانشگاه تهران است. وی در سال 1374 مدرک  کارشناسی ارشد خود را در رشته مردم‏‌شناسی از دانشگاه تهران اخذ نمود و  تحصیلات دکترای خود را در رشته فرهنگ و ارتباطات در دانشگاه امام صادق (ع)،  در سال‏ 1381 به پایان رساند.

 از  ایشان کتاب‏های زیادی به چاپ رسیده است. از کتاب‏های منتشرشده وی می‏توان  به «جامعه‌شناسی معرفتی ادبیات و ارتباطات»، «سیاست، دین و فرهنگ:  مطالعه‌ای بین رشته‌‏ای»، «شناخت و تحلیل قیام عاشورا»، «تعامل دین، فرهنگ و  ارتباطات: نگاهی مردم‌شناختی» و «مردم‌شناسی تاریخی شناختی علم در ایران»  اشاره کرد.

 همچنین  وی بیش از 20 مقاله منتشر و یا در همایش‌‏ها و سمینارهای مختلف ارائه کرده  است که از آن جمله می‌‏توان به «چشم‌‏اندازهای فرانظری به ارتباطات»،  «تصوف و جامعه‌‏شناسی توسعه‌‏نیافتگی در ایران»، «رسانه و تکنولوژی» و  «روایت‏‌های فرهنگی در انسان‌‏شناسی هنر» اشاره کرد.

كتاب «ایران آینده به سوی الگویی مردم‌‏شناختی برای ابرقدرتی ایران» به دنبال یافتن الگویی مردم‏شناختی برای آینده ایران و مسیر پیشرفت آن است  تا شاید افقی را برای علوم اجتماعی ایران و مردم‏شناسی برای آینده‏‌نگری  بگشاید.

 به  اعتقاد نگارنده؛ ایران یک کشور مردم‌‏شناختی است، چرا که مردم آن  خانواده‌‏دوست و سنت‏‌محور هستند و تاریخ گسترده و جغرافیای بیکران دارد که  با مردم‌‏شناسی قابل مطالعه است. وجود اقوام متفاوت در ایران و زندگی  مسالمت‏‌آمیز ادیان و عقاید متفاوت در ایران و باروری فرهنگ ایرانی در  منطقه خاورمیانه، آسیا و اروپا، همه و همه مطالعه مردم‏‌شناسی ایران را  می‏‌طلبد.

 نويسنده  تأكيد مي‌كند «در اين كتاب سعی شده تا راه‏‌حلی ارائه شود تا بتوان برای  آینده‏‌نگری ایرانیان به الگویی مردم‏‌شناختی دست یافت که راه را برای  ساختار دولتی و تصمیم‏‌گیری بگشاید.»

 وي  همچنين بيان مي‌‌كند «تلاش شده روشی برای ایرانی‏‌سازی در حوزه علوم  اجتماعی و فعال شدن مردم‏‌شناسی ارائه شود که ایران گذشته، حال و آینده را  بهتر بشناساند.»

کتاب  حاضر در پانزده فصل و با عناوین «مفهوم آینده‌‏نگری»، «مفهوم ابرقدرتی»،  «تاریخ‏‌شناسی ابرقدرتی ایران»، «جغرافیاشناسی ابرقدرتی ایران»، «طرح  ابرقدرتی ایران با توجه به مذهب»، «آموزش و ابرقدرتی ایران»، «فلسفه ایران،  مقدمه جهش ایرانی و ابرقدرتی آن»، «سیاستگذاری کلان معرفتی»، «چارچوب  سیاستگذاری فرهنگی برای ابرقدرتی ایران»، «سیاستگذاری زبانی برای رسیدن به  ابرقدرتی»، «سیاستگذاری فناورانه ایران برای ابرقدرتی»، «سیاستگذاری علوم  انسانی در ایران»، «سیاستگذاری پزشکی ایران و ابرقدرتی ایران»، «سیاستگذاری  رسانه‏‌ای در ایران برای رسیدن به ابرقدرتی» و «سیاستگذاری قومی ـ ارتباطی  در ایران» ساختاربندی شده است.

 براي دريافت متن كامل اين كتاب اينجا را ببينيد.