کتاب حاضر در مورد ترومای نکبت و نقش آن در حافظه جمعی فلسطینیان از یک سو و دریافت و ادراک اسرائیلی ها از آن (که مبتنی بر نوعی نقطه عطف مقبول تاریخی است) می باشد. این دو روایت به دیکوتومی هایی منجر می شود که در سایه جنگ حافظه ها می توان آنرا فهم کرد: دیکوتومی های ظالم / مظلوم؛ قوی / ضعیف؛ بی دولت/ بادولت؛ بی صدا / پرصدا؛ فقیر /  غنی؛ آواره / مستقر؛ اشغالگر / رانده شده و ... . این دو سیستم حافظه ای در اشکال مختلف در تقابل با یکدیگر قرار داشته و کنشگری می کنند: از اشکال عینی قدرت-مقاومت که جنگ نظامی و تن به تن است گرفته تا اشکال مبارزه فرهنگی، مبتنی بر ادبیات و موسیقی و سینما و ... . فی المثل در سوی مقاومت، در این هشت دهه شاهد ظهور شاعران و خوانندگان فلسطینی زیادی بوده ایم که می توان سرآمدترین آنان را "محمود درویش" دانست و البته "ریم بنا" که اخیرا حنجره گرم و مقاوم وی خاموش شد، یکی دیگر از این چهره ها بود.