پریکشی برخلاف چهره بومی، داستانی جهانشمول دارد
نشست «رمان و فرهنگ عامه همراه با نقد رمان پریکشی» سهشنبه ۲۶ اسفند ۹۹ با حضور نادعلی فلاح، نویسنده مجموعه ۵ جلدی داستانهای شفاهی مازندران و افشین نادری، محقق قصههای پریان به همراه علیرضا حسنزاده نویسنده کتاب و با دبیری مصطفی اسدزاده برگزار شد.
در بخش اول این برنامه نادعلی فلاح به توصیف رمان پریکشی و موجودات خیالی آن پرداخت و گفت: رمان پریکشی یک داستان خیالی درباره سحر و جادو، جامعه جادوگری و رویارویی محبت و کینه، عشق و سرخوردگیست اما این داستان به ظاهر خیالی، دارای چندین لایه معنایی دیگری هم هست و باید جنبه تاریخی اجتماعی و اسطورهای آن را با هم در نظر گرفت. در این اثر، باورها و اعتقادات خیلی مهم هستند. این رمان، هرچند رمانی تاریخی در دوره صفویه و قاجار است اما رمان به معنای تاریخی نیست بلکه گوشهای از تاریخ را همراه با عشق انسان و پری بیان میکند. پریکشی پر از اوهام و تخیل است اما شعر نیست یعنی نثر شاعرانه ندارد. رمان در سرزمین گیلان، سرزمین عشق و محبت است. هر جایی که عشق و محبت باشد، انسانیت هم در آن دیده میشود. در این رمان، همه انسانها و پریان، موجودات و جانورانی که اهل هنر هستند، موجوداتی سالم، شاداب و اهل دل هستند و امروزه هم ثابت شده که با موسیقی، شعر و قصه، بسیاری از بیماریها را درمان میکنند که میتوان در این رمان هم، نوعی قصهدرمانی را هم یافت. درحقیقت زندگی سالم و سرزنده را در این رمان میتوانیم پیدا کنیم. عشق و محبت در این رمان خیلی زیاد است، عشق و محبت میان انسانها و پریان که من پریان را در اینجا نماد زنان شمالی میگیرم که چقدر زیبا زندگی را دوست دارند.