کتاب حاضر با عنوان «ایران و ظرفیت‏‌های فرهنگی اکو» توسط دکتر حسین نوروزی نگاشته شده است. این اثر در سال 1392 توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات به چاپ رسیده است.

دکتر حسین نوروزی عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران است. وی تحصیلات کارشناسی‌ارشد خود را در رشته روابط بین‏الملل در سال 1377 به پایان رساند و مدرک دکتری خود را در همین رشته و در سال 1386 اخذ کرد. از ایشان چندین مقاله علمی در نشریات علمی – پژوهشی به چاپ رسیده است که از جمله آنها می‏توان به مقاله‏‌های «اقتصاد جهانی و دیپلماسی اقتصادی کشورهای در حال توسعه؛ ظرفیت‏‌های پردازش گفتمانی و قاعده‌ای»، «نظام جهانی حقوق مالکیت فکری و روابط شمال – جنوب» و «جهانی شدن و حقوق مالکیت معنوی» اشاره کرد. وی همچنین در تالیف چندین کتاب همکاری داشته و مسئولیت تدوین برخی از کتاب‏‌ها را نیز بر عهده داشته است که برخی از آنها عبارتند از: کتاب «کتاب‌نامه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران» و «کتاب دوم آسیا».

 نويسنده كتاب «ایران و ظرفیت‏‌های فرهنگی اکو» فرهنگ را یکی از مباحث ژرف و پرپیچ و خم در ابعاد عینی و ذهنی بيان مي‌كند كه به اشکال مختلف در روحیه‏‌ها، نگرش‏ها، انتظارها، رفتارها، تعامل‏ها و گفتگوهای میان افراد، گروه‏ها و سازمان‏های فراملی به خوبی قابل درک و تبیین است. بر اين اساس وي نتيجه مي‌گيرد كه: «کشورها و بازیگرانی که از منظر فرهنگی به دنبال برنامه‏‌های جدید جهت کسب اهداف و منافع ملی و فراملی خود هستند، باید سیاست‏گذاری‌‏های اصولی را در این زمینه اتخاذ کنند. گفتنی است امروزه بخشی از کارکردهای دولت‏ها در حوزه فرهنگ را برخی نهادها و سازمان‏‌های بین‏المللی انجام می‏دهند.»

 وي در بخش ديگري از اين كتاب به سابقه تمدني ايران اشاره مي‌كند و مي‌نويسد: «كشور ايران در طول تاريخ مجموعه‌اي از مشخصات يك كارگزار و کنش‌گر فرهنگي مطرح را داشته است. عناصر فعال و پرظرفيت فرهنگ و تمدن ايران و ابعاد مناسبات فرهنگي‏اش با ساير ملت‌ها و واحدهاي سياسي، توانمندي كنش و واكنش ملي را به ‌مرور قوي و ورزيده ساخته‌اند.»

 نويسنده‌ در ادامه، مراحل شكل‌گيري سازمان همكاري اقتصادي اكو و نيز موسسه فرهنگي آن را تبيين مي‌نمايد: «پیوند کشورهای پیرامونی ایران ابتدا با همکاری‏‌های منطقه‏‌ای با ترکیه و پاکستان در قالب اکو شکل گرفت. این گام اول، زمینه تجدید حیات الفت‌‏های دیرین فرهنگی بود. گام دوم، پس از فروپاشی شوروی و الحاق جمهوری‌‏های تازه رسته از آن امپراطوری به جمع اعضای اکو به اوج رسید. اكنون در حوزة فرهنگي و تمدني ايران 10 كشور با روابط ديرين و ماندگار خود در قالب سازمان همكاري اقتصادي اكو به همكاري و تشريك مساعي مي‌پردازند. يكي از نهادهاي فرعي در سازمان اكو هم مؤسسه فرهنگي اكو است كه اهداف بلندي را برای خود تعريف كرده است.»

نویسنده در اين کتاب درصدد آن است تا با مروری بر موضوع فرهنگ و تمدن، عناصر و مؤلفه‌های فرهنگي در تعامل‌های اجتماعي ملي و بین‌المللي و تحول فضاي مناسبات فرهنگي در عصر جهاني شدن چارچوبي از ظرفیت‌ها و زمینه‌های تعامل‌های فرهنگي در حوزه جغرافيايی اكو را ترسیم کند. کتاب حاضر در پنج فصل ساختاربندی شده است. يكي از فصل‌‏ها به‌طور مشخص به تاريخچه، اهداف، آرمان‌ها و فعالیت‌هاي مختلف مؤسسة فرهنگي اكو پرداخته شده و در فصل‏هاي بعدي هم ابتدا ضمن معرفي نه چندان مفصل مسائل فرهنگ و تمدن ايراني به نقش خاص و محوري ايران در مناسبات فرهنگي منطقه‌ای، فعال كردن بيش از پيش مؤسسه فرهنگي اكو و بهره‌برداري از اين فرصت براي رفع پاره‌ای سوء‌تفاهم‌ها ميان دولت‌ها، لزوم نزديكي بيشتر ملت‌ها و نخبگان كشورها به یکديگر و برخي پيشنهادها و توصیه‌هاي سياست‌گذارانه در اين ‌زمینه پرداخته شده است.

 فصول این کتاب  عبارتند از: «تاملی بر مبحث فرهنگ و جایگاه آن در روابط بین‌‏المللی»،  «ظرفیت‏‌ها و کارکردهای فرهنگی حوزه اکو»، «آثار کارکردهای فرهنگی اکو بر  ایران با تمرکز بر فعالیت‏ موسسه فرهنگی اکو»، «ظرفیت‏‌های فرهنگی حوزه اکو  و فرصت‏‌های نقش‌‏آفرینی فرهنگی ایران» و «راهکارها و ساز و کارهای  استفاده بهینه ایران از ظرفیت‏‌های فرهنگی اکو».