این کتاب درصدد است تا از انواع خطرها، چگونگی درک و دریافت مردم از آن‏‌ها رمزگشایی و نیز نوع ارتباطات برای اعلام یا تحذیر مردم از خطرهای پیش‌رو و چگونگی نحوۀ مدیریت آن‌‏ها را بیان کند.

کتاب «ارتباطات خطر» مشتمل بر پنج فصل است که فصل اول با عنوان «مفاهیم کلی و اصلی» به بیان کلیات و تعاریف عمومی و نیز مقایسه مفاهیمی ازجمله خطر، مخاطره و بحران می‌پردازد. در فصل دوم، درک خطر و انواع نظریه‏‌های پیرامون آن به‌تفصیل بحث شده است. «ارتباطات خطر و معنای آن» عنوان فصل سوم است که چیستی و معنی ارتباطات خط را به بحث می‌گذارد. فصل چهارم با عنوان «مخاطبان خطر»، دربارة مخاطبان موردنظر در ارتباطات خطر صحبت می‌کند. «مدیریت خطر» عنوان فصل پایانی‌ست که به توصیف و تبیین نحوۀ مدیریت ارتباطات خطر پرداخته است.

بخش پایانی این کتاب، ابتدا پرسش‌‏های مهمی را دربارۀ خطر مطرح می‌کند با باور به اینکه کسانی که در مدیریت خطر نقش دارند، باید پاسخ‏‌های درخور و صحیح آن‌‏ها را بدانند تا در زمان وقوع خطر دچار سرگردانی نشوند. سپس اصول و مبانی مدیریت خطر و چارچوب عمومی آن را ترسیم می‌کند و نتیجه می‌گیرد که بین ارزیابی و درکی که از خطر و میزان اهمیت و شدت آن وجود دارد و «مدیریت خطر» و نیز «ارتباطات خطر»، که مبادلۀ تعاملی اطلاعات و دیدگاه‌های مربوط به خطر است، رابطه و تعاملی معنی‌دار وجود دارد که غفلت از هرکدام و یا بی‌توجهی و ضعف هریک می‌تواند مدیریت خطر را با چالش مواجه کند.

نویسنده در پایان، با تعریف «ارتباطات راهبردی خطر» به «فرایند‏ هدفمند تعامل ماهرانه با ذي‌نفعان به کمک اطلاعات مناسب»، آن را یکی از مؤلفه‌های اساسی مدیریت یکپارچۀ خطر اعلام می‌کند که به تصمیم‌گیران و ذي‌نفعان کمک می‌کند تا تصمیم‏‌هایی آگاهانه اتخاذ کنند که به مدیریت مؤثر خطر منجر شود. هم‌چنین به دلایل عدم موفقیت در مدیریت ارتباطات خطر نیز اشاره شده است.