موضوع این پژوهش، بررسی مسائل پیش‌ روی تربیت دینی در مواجهه با یکی از نمودهای پدیده فراگیر جهانی‌شدن، یعنی «فضای مجازی» است که هدف آن، معرفی و تحلیل راهکارها و مهارت­های نظری، برای دستیابی به تربیت دینی مطلوب در فضای مجازی، می‌باشد.

در این پژوهش، پژوهشگر با بیان اینکه نمی‌توان بدون پرداختن به امور نظری (که حکم مبنا را دارد)، با مسائل کاربردی در حوزة تربیت، به‌درستی مواجه شد، پس از بهره‌گیری از چند مفهوم مهم (که در حکم ادبیات پژوهش است)، تلاش می‌کند تا نقش هرکدام از آن مبانی را در ترسیم کارآمدی تربیت دینی مطلوب در فضای مجازی نشان دهد. بدین منظور، توجه فعالان حوزة تربیتی را به برخورداری از چند مهارت نظری مهم جلب می­کند:

نخست، نقش تعریف عقل، دین و علم در تحقق تربیت دینی مطلوب، دوم، شناخت واقعی و مجاز با لحاظ واجد یا فاقد اثر بودن است، سوم، درک این مطلب مهم و بدیع که ماهیت واقعیت مجازی، امتداد وجودی انسان است، نه خروج و عدول از عالم واقعی؛ پس قوانین عالم واقعی در فضای مجازی نیز ساری و جاری است. چهارم، آشنایی، تشخیص و کاربرد قاعدة رجوع متشابهات به محکمات (که برای مواجهة سالم با محتوای فضای مجازی) بسیار راه‌گشاست.

در پایان، این پژوهش تأکید می‌کند برای تحقق تربیت دینی در فضای مجازی، درک و کاربرد دو عنصر عقلانیت و معنویت، حیاتی خواهد بود و بدون این دو عنصر، تربیت دینیِ مطلوب وجود نخواهد داشت.