این کتاب، حاصل بیان تجربه‌های فنی و اجرایی سازمان‌های فرهنگی و هنری ایالات متحده آمریکا است که با ابتناء بر چارچوب علمی و آکادمیک، به منظور تبادل تجربه برای حل یک مسأله تألیف شده است.

داده‌های گزارش‌شده در این اثر، براساس نظرسنجی از نمونه‌ای از سازمان‌های هنری است که «پروژۀ اینترنت و زندگی» مرکز تحقیقات پیو از ۳۰ مه تا ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۲ ارائه کرده است. کارشناسان واحد اینترنت مؤسسۀ پیو برای بررسی شیوۀ استفادۀ سازمان‌های هنری از اینترنت، رسانه‌های اجتماعی و سایر فناوری‌های دیجیتال به‌منظور به‌اشتراک‌گذاشتن محتوا، ایجاد ارتباط با مراجعه‌کنندگان و مدیریت اهداف سازمانی، یک نظرسنجی آنلاین ۳۰دقیقه‌ای را طراحی کرده و به اجرا گذاشته‌اند.

به استناد داده‌های حاصل از این نظرسنجی، بسیاری از سازمان‌ها از اینترنت و رسانه‌های اجتماعی برای گسترش تعداد نمایش‌ها و نمایشگاه‌های آنلاین (آنلاین)، گسترش دامنۀ مخاطبان، فروش بلیت و جمع‌آوری کمک‌های آنلاین استفاده کرده‌اند. هم‌چنین، به مشتریان اجازه می‌دهند مطالبشان را به اشتراک گذاشته، نظرهای خود را ارسال کرده و حتی مطالب خود را در سایت‌ سازمان‌ها منتشر کنند.

این کتاب متشکل از ۶ بخش است که خلاصه یافته‌ها، استفاده از فناوری سازمانی، استفاده از شبکه‌های اجتماعی، فناوری و عملکرد سازمانی و تأثیر کلی فناوری بر هنر، به ترتیب، عناوین آن هستند.

مطابق این اثر، استفاده از فناوری در این سازمان‌ها و در تلاش‌ آن‌ها برای بازاریابی و آموزش و حتی در گزارش عملکرد آن‌ها، امری ضروری است.

در بخشی از فصل ششم این مجموعه با عنوان تأثیر کلی فناوری بر هنر، می‌خوانیم که «سازمان‌های هنری‌ای که در این نظرسنجی حضور دارند با این مفهوم که اینترنت و رسانه‌های اجتماعی باعث «افزایش تعامل» شده‌اند و هنر را به تجربه‌ای بیشتر مشارکتی تبدیل کرده و به «متنوع‌ترکردن مخاطبان هنر» کمک می‌کنند، موافق‌اند. آنها همچنین با این گزاره موافق‌اند که اینترنت «نقش اساسی در گسترش مرزهای مفهومی هنر» داشته است».

توجه به ابعاد منفی فناوری نیز از نظر این سازمان‌ها دور نمانده و به بخشی از آن‌ها اشاره کرده‌اند که صرف زمان و تلاش زیاد برای برپایی ابزارهای اینترنتی ازجمله آن‌ها است.