این کتاب، موضوع چرخه مد از ظهور تا افول آن را به‌عنوان یک صنعت فرهنگی در جامعه امروز ایران، ازجمله مسائل محوری و مغفول در حوزه سامان‌دهی مد لباس در کشور می‌داند که پژوهش جدی درباره آن صورت نگرفته است. از همین‌رو چگونگی و اساس شکل‌گیری و تولید، توزیع و مصرف مدهای لباس در وضعیت موجود جامعه ایران را نامشخص و نامعلوم توصیف می‌کند.

در همین راستا، با توجه به مسأله ابهام و نابسامانی در چرخه مد لباس در جامعه ایران، به تشریح ادبیات مفهومی و نظری این حوزه و نیز پژوهش انتقادی در چرخه مد لباس از طراحی و تولید تا توزیع و مصرف می‌پردازد و تلاش می‌کند از رهگذر مسأله‌شناسی وضعیت موجود این چرخه اعم از طراحی و تولید، انتشار/توزیع، مصرف و طرد مد، چرخه مد لباس در ایران را مورد ارزیابی قرار دهد. از این‌رو، اهدافی چون دستیابی به شناختی اولیه از وضعیت موجود فرایند گردش مد لباس در جامعه ایران؛ توصیف، ارزیابی و تحلیل چرخه مد لباس به‌عنوان یک صنعت خلاق فرهنگی در ایران به تفکیک مراحل آفرینش/طراحی، تولید، توزیع و مصرف، تشخیص عمده مسائل و مشکلات چرخه مد لباس و شناخت و ترسيم وضعيت كلی چرخه مد لباس در جامعه ايران را موردتوجه قرار می‌دهد.

این کتاب در ۴ فصل سامان یافته که «صنعت فرهنگی مد، خلاقیت، هویت و فرهنگ»، «چرخه مد؛ مبانی، نظریه‌ها و دیدگاه‌های رایج»، «چرخه مد لباس در  ایران» و «نتیجه‌گیری»، به ترتیب، عناوین فصل‌های آن هستند.

این اثر به استناد مقدمه عماد افروغ، دربردارنده دو ویژگی خاص و دلالت‌آمیز برای پژوهشگران و علاقه‌مندان رویکرد ملی ـ دینی در حوزه مد لباس است؛ اول اینکه واکاوی دقیقی درباره مفهوم‌شناسی‌ها و نظریه‌های فرهنگی و اجتماعی مرتبط با موضوع دارد و دوم آنکه به‌دلیل رویکرد دینی نویسنده، مرور خوبی بر منابع دینی یا به‌تعبیری دلالت‌های هویتی- فرهنگیِ اسلامی- دینی صورت گرفته است. در ذیل نگاه و رویکرد دینی و با استفاده از منابع و آرای اندیشمندان دینی، توجه به عفاف و حجاب به‌مثابه حقی الهی، حفاظت از شأن و مقام انسان، نفی تقلید از بیگانگان، رعایت عرف جامعۀ اسلامی و نفی لباس شهرت، پرهیز از تفاخر و تبرج و خودنمایی، التزام به هنجارهای جنسی و جنسیتی در لباس، قبح مصرف‌گرایی یا مصرف تظاهری و توجه به مقولۀ بااهمیت وحدت در عین کثرت از نقاط قوت این کتاب است.

نویسنده در این کتاب، پس از مطالعه وضعیت موجود مراحل مختلف چرخه مد در ایران نتیجه می‌گیرد که فرایند وطنی و درون‌زای مد لباس در کشور شکل نمی‌گیرد و در وضعیت موجود چرخه مد بومی وجود ندارد. مطابق این نتیجه‌گیری، در شرایط موجود، مراحل مختلف فرایند گردش مد لباس در ایران از یکدیگر منفصل‌اند و هماهنگی و کار نظام‌مند و نیز هدفمندی میان این اجزا (محقق، طراح، تولیدکننده، بازاریاب و توزیع‌کننده) وجود ندارد؛ و چنانچه هماهنگی و هم‌صدایی وجود داشته باشد، در کپی‌برداری، تقلید و دنباله‌روی از الگوهای پرطرف‌دار و پرفروش وارداتی است که از سوی برندهای غیربومی (اغلب اروپایی) تأثیرگذار در بازارهای جهانی، ایجاد شده‌اند.

نویسنده عدم فرهنگ‌سازی و هدایت ذائقه مصرف‌کنندگان و نیز نبود برندهای جریان‌ساز بومی را، محوری‌ترین عامل عدم شکل‌گیری صحیح فرایند گردش مد بومی عنوان و در پایان پیشنهادهایی را برای حل این مشکل ارائه می‌کند.