اولین نشست از سلسله نشست های تخصصی ارتباطات، امنیت و مدیریت بحران، تحت عنوان «ارتباطات و امنیت» با حضور  توحید محرمی، عضو هیئت علمی پژوهشکده ارتباطات پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات و روح الامین سعیدی هیئت علمی دانشگاه امام صادق ع  و با دبیری بردیا عطاران، روز یکشنبه 24 دی ماه در محل پژوهشگاه فرهنگ هنر و ارتباطات برگزار شد.

در این نشست که با هدف بررسی مفهوم امنیت و ارتباطات و الزامات و رویکردهای سیاستگذارانه ارتباطی برگزار گردید،  محرمی، ضمن تشریح مفهوم امنیت در نظام ارتباطات و اطلاع رسانی؛ به قرابت این نوع ارتباطات با ارتباطات بحران اشاره کرد و نقطه‌ی تمایز آنها را در روایتگری صحیح و برساخته از مسائل و موضوعات امنیتی با ارتباط موثر دانسته و هدف این پیام ها را در واقع آگاه سازی قبل از قبل از بحران برای پیشگیری، عدم گسترش و یا جلوگیری از عواقب بحرانها برشمرد.

این عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات در مسیر تلاش برای تبیین مفهومی جدید به نام ارتباطات امنیتی، بر این نکته تاکید داشت که این مفهوم هنوز در سطح مبانی و تئوری بوده که این برخواسته از ناکارآمدی کارگزاران و نهادهای امنیتی و رسانه‌ای است، چراکه تنها با اجتماعی شدن این مفاهیم و تدوین الزامات ارتباط امنیتی و عدم دخالت افراد غیر متخصص و ناکارآمد محقق میشود.

در ادامه‌ نشست  روح‌الامین سعیدی با اشاره به نقش دولتها و منافع آنها در تعریف مفاهیم دفاعی و امنیتی، امنیت را فقدان ترس از مورد خطر گرفتن ارزشهای حیاتی دانست و آن را مفهومی برپایه‌ی ادراکات ذهنی دانست. به گفته‌ی این استاد دانشگاه، در واقع خطر بیرونی وجود نداشته و این اذهان افراد است که ناامنی را تعریف و بازتولید میکنند و این دقیقا همان نقطه عطفی است که روابط بین المللی به علوم ارتباطات متصل میشود. یعنی بین الاذهانی بودن مفهوم امنیت.

به گفته‌ سعیدی، مفاهیم علوم سیاسی در علوم ارتباطات هویت گرفته و این دولتها هستند که به عنوان دارندگان گفتمان مسلط و دارای ظرفیت رسانه‌، مفاهیم را امنیتی سازی می‌کنند. در این نگرش رسانه، خلاق معنا است و در دنیای کنونی که دنیای پسا حقیقت است، رسانه برساخت واقعیت کرده و با ایجادگفتمان مسلط دولتها را قدرتمند میکند.

روح‌الامین سعیدی به این نکته اشاره داشت که در ایران علی رغم شعارها و ادعاها در رویدادها و حوادث همچنان پیوست رسانه ای وجود ندارد و این نقطه ضعف ماست. هنوز تصور بر اینست که تنها مرجع دریافت اطلاعات مردم تلویزیون است. در حالیکه نه تنها در ایران بلکه در همه جای دنیا شرایط تغییر کرده و باید رویکرد متفاوتی اتخاذ کرد. در واقع نیاز به درک درست‌تری از ماهیت رسانه برای ایران در مواجهه با بحران و در مدیریت شرایط و رویدادها داریم.