دکتر سید مهدی یوسفی، جامعه‌شناس و پژوهشگر اجتماعی گفت: ما امروز حادترین شکل مرکزگرایی آموزشی را در جهان داریم. چراکه ایران کشوری‌ست با تنوع قومی و اقلیمی؛ چرا باید کودکی که در کنار دریا می‌نشیند همان علومی را بخواند که کودک در کویر می‌خواند.

پنجمین جلسه از سلسله‌نشست‌های مسئله کودکی با عنوان «دموکراسی آموزشی» سه‌شنبه ۱۵ مهر ۹۹، با دبیری دکتر رضا تسلیمی طهرانی (جامعه‌شناس و عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات) و سخنرانی دکتر سید مهدی یوسفی (جامعه‌شناس و پژوهشگر اجتماعی) و دکتر علیرضا کرمانی (جامعه‌شناس و پژوهشگر مطالعات کودکی) به‌صورت آنلاین برگزار شد.

سید مهدی یوسفی در ابتدای سخنان خود با بیان اینکه بزرگ‌ترین مشکل کودکان، مدرسه است، گفت: کودکان علاقه‌ای به مدرسه ندارند و از آن بدشان می‌آید. مشکل از اینجا شروع می‌شود که بچه‌ها به مدرسه علاقه ندارند و متولیان آموزش و پرورش هم علاقه‌ای ندارند که موردعلاقه بچه‌ها قرار بگیرند و این برایشان بی‌معنی‌ست. لذا همین مسأله است که باعث شده همه ما با آن کنار بیاییم و چنین نظمی شکل بگیرد و ادامه پیدا کند. حال چرا باید همه ما به نظام آموزشی فکر کنیم؟ فکر می‌کنم ما پیش از هرچیزی باید به دموکراتیک‌شدن بحث درمورد مدرسه برسیم. یعنی اینکه به این نتیجه برسیم که چطور می‌توان درمورد مدرسه بحث کرد و اینکه چطور می‌توان آن را به مسأله تبدیل کرد. به نظرم بزرگ‌ترین مشکل این است که مدرسه برای هیچ‌کدام از ما تبدیل به مسأله نمی‌شود. به همین دلیل مدرسه به یک نظم سنگین تبدیل شده که هیچ‌کس نمی‌خواهد درمورد آن فکر جدی بکند و این یعنی عدم دموکراسی و دموکراتیک‌نبودن.

ادامه مطلب