پنل نهم همایش مسجد و نظم اجتماعی در ایران با عنوان «مسجد اجتماعی و سبک زندگی» یکشنبه 20 اسفند 1402 با مدیریت محمدسعید مهدوی کنی  (عضو هیئت‌علمی دانشگاه امام صادق (ع)) و دبیری مهدی عباسی (دکترای جامعه‌شناسی دانشگاه خوارزمی) و عضویت محمدرضا قائمی‌نیک (عضو هیئت‌علمی دانشکده علوم اسلامی علوم اسلامی رضوی)، شهلا باقری (عضو هیئت‌علمی دانشگاه خوارزمی) و ایمان عرفان‌منش (عضو هیئت‌علمی دانشگاه امام صادق (ع)) در دانشکده علوم‌اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد.

در این پنل، علیرضا افضلی و سید احمد میرمحمدتبار به ارائه مقالات خود با عناوین «ارائه تحلیلی از تصویر مسجد در رسانه‌های اجتماعی» و «اثربخشی طرح مساجد شبانه‌روزی در شهر مشهد» پرداختند.

در این پنل محمدسعید مهدوی کنی به اهمیت روشن‌‌سازی مقصود خود از مسجد و سبک زندگی اشاره و خاطرنشان کرد: در صحبت از مسجد و همینطور سبک زندگی باید روشن کنیم منظور ما از این دو چیست. مسجد در واقعیت تاریخی شیعی، دارای معانی، تحقق، اشکال و کارکردهای متفاوتی است که در صحبت از مسجد باید روشن کنیم منظور ما دقیقاً چیست. سبک زندگی هم چنین است. گاهی این مفهوم چنان گسترده به کار می‌رود که معادل مفهوم فرهنگ قلمداد می‌شود. اگر سبک زندگی را در نحوه مصرف خلاصه کنیم، رابطه آن با مسجد دچار تحول می‌شود. بنابراین باید از سبک زندگی هم تعریف دقیقی داشته باشیم و سپس نسبت این دو را با هم بررسی کنیم. شاید یکی از عناوینی که بتواند به این موضوع کمک کند، این باشد که دینداری را بر اساس سبک تعامل با نهادهای دینی فهم کنیم. ما سبک‌های زندگی زیادی به‌عنوان سبک زندگی دینداران داریم که هرکدام به فراخور ارتباط با یکی از نهادهای دینی معنا می‌یابند. به‌طور مثال سبک زندگی مسجدی بسیار با آموزه‌های دینی، تقید به احکام و فقه و امر تعلیم و تربیت همراه است که با سبک زندگی هیئات که بشتر مبتنی بر احساسات و عرق به امامان است، فرق دارد. سبک زندگی مسجدمحور اقتضائاتی دارد که می‌توان آن را با توجه به شرایط فعلی جامعه ارزش‌گذاری کرد. بنابراین رویکردهای زیادی در سبک زندگی مومنانه می‌تواند وجود داشته باشد.

گزارش از: بهاره رضایی