مخدرهای باشگاهی

  مخدرهای باشگاهی [1]متیلن دی‌اکسید متاآمفتامین (ام.دی.ام.ای)[2] که بیشتر به اکستازی[3] مشهور است، در خانواده‌ای از مخدرها که معمولاً «مخدرهای باشگاهی» خوانده می‌شوند، محبوب‌ترین است. سایر مخدرهای این خانواده، عبارت‌اند از: روهیپنول[4] (فلونایترزپم)، جی.اچ.بی، کتامین[5]. اکستازی نخستین‌بار در سال 1912، در آلمان و به‌وسیلۀ شرکت مرک[6] ساخته شد. این مخدر، هم محرکی سبک است و هم دارویی توهم‌زا. در آغاز، جامعۀ پزشکی بود که درزمینۀ کاهش اشتها و روان‌درمانی، پذیرای این دارو شد. بااین‌حال، پژوهش‌ها نتوانستند منفعت قطعی و محصلی برای اکستازی بیابند و از‌این‌رو، این دارو در اواخر دهۀ 1970، از چشم جامعۀ پزشکی افتاد تا اینکه یک دهة بعد، به‌عنوان مخدری تفننی، بار دیگر سربرآورد.

  در ایالات‌ متحده و اروپای دهۀ 1980، نوعی مجلس رقص و پایکوبی پدید آمد که مشخصۀ آن، رقص شبانه با اشکال مختلف موسیقی الکتریک (مانند هاوس[7]، تکنو و تِرَنس) و در مکان‌های نامتعارف (انبارها و ساختمان‌های متروک) بود. این مجلس، خوی ‌وخیم[8] مشترکی متشکل از صلح، عشق و وحدت داشت، خوی وخیمی که به خرده‌فرهنگ هیپی‌های دهۀ 1960 بی‌شباهت نبود. اکستازی به‌عنوان مخدری امپتوژنیک، خوی‌ وخیم پلور[9] (صلح، عشق، وحدت و احترام) را پدید آورد. «اهالی مجلس رقص»[10]، به‌نوعی بین 13 تا 21 سال سن داشتند (نسل معروف به نسل ایکس، یعنی کودکان نسل انفجار جمعیت) و درصدد بودند که موانع اجتماعی را از رهگذر زبان جهان‌شمول موسیقی، در مجالس رقص شبانه درهم شکنند. اکستازی با آن ویژگی‌های محرک و اثرگذارش، با این هدف هم‌خوانی داشت.

  اثر اکستازی بر سلامت عمومی

نرخ مصرف اکستازی در مقایسه با ماری‌جوانا، الکل و کوکائین، کم‌وبیش پایین است. در سال 2004، نزدیک 6/4درصد جمعیت بالای 12 سال ایالات‌ متحده، دست‌کم یک‌بار اکستازی را تجربه کرده بودند؛ اما بیش از 99درصدشان در فاصلۀ یک‌ماهۀ پیش از پیمایش، سراغ آن نرفته بودند. بااین‌حال، مصرف اکستازی، خاصه در میان جوانان 18 تا 28 ساله، از مصرف هروئین متداول‌تر است. گرچه هیچ مطالعه‌ای اعتیادآوری اکستازی را اثبات نکرده است، اما شواهدی از عوارض روان‌تنی این مخدر وجود دارد، مانند اختلال‌های خلقی، افسردگی، اضطراب، مشکلات حافظۀ کوتاه‌مدت و مشکلات جسمی مانند تهوع، افزایش ضربان قلب و بیش‌گساری.

کنترل اجتماعی و جرم

  حضور گستردۀ نوجوانان در مجالس رقص و گزارش‌های رسیده از مصرف گستردۀ مخدر در این مجالس، در میان والدین و مقامات، این واهمه را پدید آورد که نسل اکس در معرض اعتیاد به مواد مخدر یا مشکلات دیگر قرار دارد. در این شرایط بود که جنبش ضدمجلس رقص[11] در سطح محلی شروع به‌کار کرد. شهرها برای سامان‌دادن به فعالیت مجالس رقص دستوراتی صادر کردند، ازجمله ساعات منع رفت‌وآمد نوجوانان، دستورالعمل‌های ایمنی، مقررات پیشگیری از آتش‌سوزی و مجوز تأمین مشروب گردهمایی‌هایی عمومی بزرگ. همچنین، بانیان مجالس رقص، بایستی در این مکان‌ها خدمات پزشکی ارائه می‌کردند و برای جلوگیری از مصرف مواد مخدر، تدابیر امنیتی می‌اندیشیدند.

  در اوایل سدۀ بیست‌ویک، در سطح فدرال، بر ضدمجلس رقص و مصرف مخدرهای باشگاهی، تدابیر قانونی چندی اندیشیده شد. «قانون منع توزیع اکستازی»[12]، مصوب سال 2000، مجازات فروش و مصرف مخدرهای باشگاهی را افزایش داد. در سال 2003، «قانون منع توزیع داروهای غیرمجاز»[13] یا «قانون مجلس رقص»[14] که بر بانیان مجالس رقص و دیگر مجالس تمرکز داشتند، فراهم‌آوردن جایی به‌منظور مصرف مخدرهای غیرقانونی را جرم تلقی کرد.

  تا امروز، مصرف و فروش اکستازی در قیاس با مخدرهایی چون ماری‌جوانا، کرک، کوکائین و هروئین، توقیف‌ها و محکومیت‌های کم‌وبیش اندکی را به‌دنبال داشته است. یکی از دلایل این امر آن است که گرچه بنا به گزارش‌ها در مجالس رقص و موسیقی، دزدی، ضرب‌وشتم و خرابکاری هم رخ می‌دهد، مصرف‌کنندگان و فروشندگان اکستازی، برخلاف مصرف‌کنندگان مخدرهای دیگر معمولاً جز مصرف مخدرهای غیرقانونی، مرتکب اعمال بسیار مجرمانه نمی‌شوند. همچنین، برخلاف مخدرهایی چون کرک و هروئین که در خیابان‌ها فروخته می‌شوند، اکستازی در شبکه‌های غیررسمی -که شناسایی‌شان برای پلیس دشوار است- و به‌شکلی خصوصی فروخته می‌شوند.

و نیز ببینید: اعتیاد؛ سوءمصرف مخدر؛ خرده‌فرهنگ، مصرف‌کنندگان مواد مخدر؛ اجتماع‌های درمانی

بیشتر بخوانید

- Baylen, Chelsea A. and Harold Rosenberg. 2006. “A Review of the Acute Subjective Effects of MDMA/Ecstasy.” Addiction 101(7):933–47

- Bellis, Mark A., Karen Hughes, Andrew Bennett, and Roderick Thomson. 2003. “The Role of an International Nightlife Resort in the Proliferation of Recreational Drugs.” Addiction 98(12):1713–21

- Collin, Matthew. 1997. Altered State: The Story of Ecstasy Culture and Acid House. London: Serpents Tail

   [1] club drugs

 [2] Methylenedioxymethamphetamine (MDMA)

  [3] ecstasy

 [4] Rohypnol ((flunitrazepam)

 [5] ketamine

[6] Merck Company

[7] house

[8] ethos

[9] PLUR

[10] Ravers

  [11] anti-rave movement

[12] Ecstasy Anti-Proliferation Act

[13] Illicit Drug Anti-Proliferation Act

[14] Rave Act

 

 

  

برچسب ها
مطالب مرتبط
٠٦ ارديبهشت ١٣٩٩

رزومه دکتر زهرا عبدالله

١٧ دي ١٣٩٨

روان‌پریش‌ها

١٧ دي ١٣٩٨

روان‌آزار

١٧ دي ١٣٩٨

رفاه

از طریق فرم زیر نظرات خود را با ما در میان بگذارید