مرگومیر نوزادان
مرگومیر نوزادان [1] شامل مرگ نوزاد کمتر از یکسال است و معمولاً با نرخ مرگومیر نوزادان (آی.ام.آر)[3] توصیف میشود، که از طریق تقسیم تعداد نوزادان تازهبهدنیاآمده که در سن کمتر از یکسالگی می میرند بر تعداد نوزادان زنده در طی سال درون یک جمعیت محاسبه میشود. تحلیل گران میتوانند از چنین دادههایی برای مقایسه سلامت و رفاه مردم سراسر جهان و کشورها استفاده کنند. وضعیت سلامت یک نوزاد در یک جامعه معیار سلامت کل جمعیت و ابزار پیشبینی مهم سلامت نسل بعد است. اهمیت مرگومیر نوزادان برای سلامت عمومی و اپیدمیولوژی این است که نرخ آن تعیین میکند تا چه حد اقدامات سلامتی پیشگیرانه برای زنان باردار، دسترسی به مراقبت پیش از تولد و کیفیت آن، و نرخ مصونیت در یک جامعه موفقیتآمیز بوده است.
به لحاظ تاریخی، مرگومیر نوزادان، عامل مرگ درصد قابل توجهی از کودکان متولدشده در سراسر جهان بود، و مرگ یک نوزاد قبل از نخستین روز تولدش اتفاقی عادی محسوب میشد. با این حال، از قرن بیستم، بهبود مراقبت های سلامتی اولیه، اصول بهداشتی و نیز شرایط زندگی، به کاهش قابل توجه نرخ مرگومیر نوزادان در غرب منجر شد.
مرگومیر نوزادان در ایالات متحده علت اصلی مرگومیر نوزادان ایالات متحده، غیر عادیبودن مادرزادی، وزن کم حین تولد یا پیش از موعد، مشکلات مربوط به بارداری، سندروم تنگی نفس و سندروم مرگ ناگهانی نوزاد (سیدس)[4] است. کاهش چشمگیر مرگومیر نوزادان در ایالات متحده در طول قرن بیستم در درجه نخست بازتاب مرگ کمتر نوزادان ناشی از ذات الریه و آنفولانزا، تولد زودهنگام و وزن کم نوزاد در نتیجه فناوری و پیشرفت پزشکی و در دسترستر است. با این حال، در میان کشورهای توسعهیافته، ایالات متحده بهلحاظ بدترین نرخ مرگومیر نوزادان در رتبه دوم قرار دارد. نرخ بالای مرگومیر نوزادان در ایالات متحده ناشی از نابرابریهای اساسی در نژاد/قومیت، آموزش، درآمد و بهداشت، درون جمعیت آن است. در کل، همه گروهای قومی و نژادی ایالات متحده بهطور برابر از روند طولانیمدت کاهش در مرگومیر نوزادان منتفع نشده اند.
در ایالات متحده، تولد زودهنگام/ وزن کم نوزاد (کمتر از 5.5 پوند در هنگام تولد) یکی از عوامل اصلی مرگومیر نوزادان و علت اصلی مرگ نوزادان سیاه پوست به مدت بیش از یک دهه بوده است. برای مثال، در شهر نیویورک، نرخ مرگومیر نوزادان متولدشده از مادران غیر اسپانیاییتبار سیاهپوست بیش از دو برابر نرخ نوزادان متولدشده از مادران سفیدپوست غیر اسپانیاییتبار است. این تفاوت به ویژه در جوامعی با درصد بالایی از ساکنان سیاه پوست شدید است. عواملی که به این اختلاف کمک میکند به سختی قابل تفکیک هستند زیرا آنها با همدیگر تعامل دارند، اما برخی از موارد مطالعهشده شامل سلامت کلی مادر، پایگاه اقتصادی- اجتماعی و فشارهای اجتماعی است. فشار حاشیه رانی ناشی از نژادپرستی مورد پژوهش قرار گرفته که یک عامل ضعف سلامت در میان اقلیت هاست. این احتمال وجود دارد که این فشارها بر زنان قبل از آبستنی و نیز در طول بارداری اثر داشته باشد که ممکن است به تولد بد منتج شود. در این زمینه همچنین بین سفیدپوستان و دیگر گروههای قومی اختلافاتی وجود دارد. برای مثال، در مقایسه با سفیدپوستان غیر اسپانیاییتبار، مرگ ناگهانی نوزاد در میان سرخپوستان آمریکایی و بومیان آلاسکا 2.3 بار بیشتر است. تلاش های ایالات متحده برای کاهش مرگومیر نوزادان در همه گروههای قومی نه تنها بر رفتار فردی زنان بلکه همچنین بر جامعه ای که در آن زندگی میکنند، پایگاه اقتصادی، و وضعیت اجتماعیشان معطوف است، زیرا عوامل بسیاری میتوانند زنان باردار و سلامت جنین آنها را تحت تأثیر قرار دهد.
مرگومیر نوزادان در کشورهای درحالتوسعه
هر ساله در حدود 2 میلیون نوزاد در سراسر جهان در طول 24 ساعتِ اول زندگی میمیرند، و بیش از 7 میلیون نوزاد که در کشورهای جنوب صحرای آفریقا، آسیا، آمریکای لاتین و خاورمیانه متولد میشوند تا نخستین سالگرد تولدشان زنده نمی مانند. مرگ آنها بیش از همه ناشی از ذات الریه و کاهش آب بدن به علت اسهال است. در کشورهای درحالتوسعه، مرگومیر نوزادان با درآمد سرانه یک کشور رابطه معکوس دارد و در کشورهایی که مردم پول کمتری دارند مرگومیر نوزادان به میزانی قابل توجه بالاتر است. فقر و مرگومیر نوزادان به نحوی تنگاتنگ باهم مرتبط هستند زیرا شرایط ساختاری فقر از قبیل اصول بهداشتی نامناسب، فقدان مراقبت های بهداشتی اولیه، سوء تغذیه و فقدان دسترسی به آب سالم میتواند برای نوزادان تازهمتولدشده به ویژه نوزدان آسیبپذیر، تعیینکننده باشد. عوامل اجتماعی درون کشورهای درحالتوسعه نیز بر مرگومیر نوزادان و توانایی نوزادان تازهمتولدشده برای زندهماندن در نخستین سال زندگیشان اثر دارد. سنی که در آن زنان بچه دار میشوند نیز بر نتایج تولد اثر میگذارد، به طوری که نوجوانان و زنان بالای 40 سال بیشتر در معرض خطر بهدنیاآوردن نوزادان کموزن هستند. فاصله گذاری بین بچه آوری عامل دیگری است که میتواند نتایج تولد را تحت تأثیر قرار دهد. کودکانی که با کمتر از 2 سال فاصله از هم متولد میشوند بیشتر در معرض تولد با شرایط آسیب پذیرتر قرار دارند، به ویژه زمانی که از مادرانی متولد میشوند که سوءتغذیه دارند یا شرایط فیزیکی آنها ضعیف است. طول وقفه مؤثر بین تولدها به دسترسی و استفاده از روشهای ضد بارداری مدرن برای کنترل زمان بندی بین بارداری ها بستگی دارد. نرخ بالای مرگومیر نوزادان همچنین با نرخ بالای باروری همبستگی دارد، زیرا بسیاری از خانوادهها تلاش میکنند مرگ نوزادان را با داشتن بچههای بیشتر برای تضمین زندهماندن بعضی کودکان متوازن سازند که درنهایت به حمایت خانواده کمک میکند. متأسفانه، خانوادههای فقیر اغلب از تخصیص منابع کافی، برای چیزهایی از قبیل آموزش، برای تمامی کودکان درون یک خانواده بزرگ ناتوانند، که همین باعث میشود که خلاصی از فقر مشکل باشد. هم کاهش نرخ مرگومیر نوزادان در کشورهای درحالتوسعه از طریق بهبود شرایط سلامتی و هم تغییر هنجارهای اجتماعی مربوط به زنان و تولد کودکان میتواند اثر چشمگیری بر بهبود کیفیت زندگی یک جامعه داشته باشد.
همچنین نگاه کنید به: نرخ زادوولد؛ ضدبارداری؛ باروری؛ سلامتبانی و دسترسی بدان؛ امید زندگی؛ نرخ مرگومیر؛ فقر؛ نرخ کل باروری.
منابع برای مطالعه بیشتر:
Mullings, Leith and Alaka Wali. 2001. Stress and Resilience: The Social Context of Reproduction in Central Harlem. New York: Kluwer Academic/Plenum
Save the Children. 2006. “State of the World’s Mothers 2006: Saving the Lives of Mothers and Newborns.” Westport, CT: Save the Children. Retrieved December 27, 2007 (http://www.savethechildren.org/publications/SOWM _ 2006_final.pdf?stationpub=ggstc&ArticleID=&NewsID).Singh, G. K. and S. M. Yu. 1995. “Infant Mortality in the United States: Trends, Differentials, and Projections, 1950 through 2010.” American Journal of Public Health 85:957–64
[1]. Infant Mortality
[2]. Martine Hackett
[3]. infant mortality rate (IMR)
[4]. sudden infant death syndrome (SIDS)