چکیده: شناخت ابعاد و مؤلفه‌های ذائقه مخاطبان تئاتر در سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۶ (با تأکید بر نمایش‌های پرفروش در سالن‌های دولتی و خصولتی) و همچنین علل و عوامل حرکت به سمت این نوع ذائقه می باشد. برای دستیابی به اهداف تحقیق از دو روش تحلیل محتوای کیفی و مصاحبه نیمه‌ساختاریافته استفاده شده است. برای روش تحلیل محتوای کیفی ۲۱ نمایش پرفروش تئاتر شهر، ایرانشهر (سمندریان و ناظرزاده کرمانی) و رودکی (تالار وحدت) به صورت هدفمند در سالهای مورد مطالعه انتخاب شدند. برای مصاحبه نیز آراء ۱۰ صاحبنظر در حوزه تئاتر و ۵ تئاترروی حرفه‌ای تئاتر احصا، دسته‌بندی و تبیین شدند. این افراد به روش نمونه‌گیری گلوله برفی تعیین شدند. نتایج حاصل از تحلیل محتوای کیفی و زیبایی شناسانه نمایش ها نشان می دهد که عناصر و مؤلفه های ساختاری- فرمی اهمیت بیشتری در مقایسه با بعد محتوایی- مضمونی نمایش ها داشته است. همچنین آراء مصاحبه شوندگان نشان می دهد که به ترتیب عوامل مدیریتی- سیاسی (به ویژه شکل گیری بدون برنامه ریزی شده تئاتر خصوصی)، اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی، هنری، تکنولوژیکی- رسانه ای در تغییر ذائقه مخاطبان و شکل گیری بافت جدید و متنوع برای آنها در دهه ۱۳۹۰ مؤثر بوده اند.