دکتر  بهاره سازمند عضو هیئت علمی دانشگاه تهران است. وی تحصیلات کارشناسی ارشد  خود را در رشته روابط بین‏املل در سال 1382 در دانشگاه تهران به پایان  رساند و مدرک دکتری خود را در همان رشته  و از همان دانشگاه در سال 1386  اخذ کرد.

 از  دیگر تالیفات ایشان می‏توان به کتاب‏های «سیاست خارجی قدرت‏های بزرگ»،  «گفتمان، هویت و انقلاب اسلامی ایران» و «منطقه‏گرایی و هویت مشترک در جنوب  شرقی آسیا» اشاره کرد. وی همچنین چندین مقاله در نشریه‏های مختلف به چاپ  رسانده است که تعدادی از آنها عبارتند از: «تحلیل سازه‏انگارانه از هویت  ملی در دوران جنگ تحمیلی»، «آسه‏آن و تهدیدات جدید امنیتی»، «بررسی  سازمان‏های بین‏المللی از چشم‏اندازی تئوریک»، «نظریه موازنه قدرت والتز،  نقد کارآمدی آن در زمان معاصر» و «بین حکومت گرایی چارچوبی برای بررسی  همگرایی اقتصادی در میان اعضای آسه‏آن».

 نوروز  یکی از کهن‌ترین جشن‌های به جا مانده از دوران باستان و یکی از آیین‌های  برجسته در زمینة فرهنگ مشترک و عاملی برای هم‌گرایی فرهنگی میان ایران و  کشورهای حوزة تمدنی ایران محسوب می‌شود. این آیین علاوه بر ایران، در دیگر  کشورهای حوزة تمدن ایرانی ازجمله آسیای مرکزی، قفقاز، کشورهای هم‏جوار  ایران در غرب و شرق مثل عراق، ترکیه، کشورهای حوزة جنوبی خلیج فارس،  پاکستان و حتی مناطق دیگر ازجمله بالکان و شبه قاره هم جشن گرفته می‌شود.  بررسی دقیق آیین نوروز در میان کشورهای حوزة تمدنی ایران نشان می‏دهد که  برخی از سنت‏ها و آداب و رسوم نوروزی در کشورهای حوزة تمدنی ایران مشترک  است و در عین حال در برخی آداب و رسوم نوروزی تفاوت‏هایی دیده می‏شود؛  بنابراين، هدف از این کتاب ، بررسي شباهت‌ها و تفاوت‌هاي سنت‏ها و آداب و  رسوم نوروز در کشورهاي حوزۀ تمدني ايران است و اينکه چگونه مي‏توان از آيين  نوروز براي گسترش همکاري بين کشورهاي حوزۀ تمدني ايران بهره گرفت.

 براي دستيابي به اين هدف، مطالب کتاب در چهار فصل ارائه شده است. در فصل اول با عنوان «سنت‌ها و آداب و رسوم نوروز در کشورهاي حوزۀ تمدني ايران» با  رويکردي توصيفي، آداب و رسوم نوروز را در سه مقطع قبل از نوروز، زمان نوروز  و پس از نوروز در برخي از کشورهاي حوزۀ تمدني ايران، يعني کشورهاي ايران،  تاجيکستان، افغانستان، ترکمنستان، آذربايجان، ترکيه، عراق، بحرين و هند  بررسي شده است.

 فصل دوم با عنوان «شباهت‌هاي آداب و رسوم نوروز در کشورهاي حوزۀ تمدني ايران» با  رويکرد مقايسه‌اي ـ تحليلي، مهم‌ترين شباهت‌هاي آيين نوروز در مقاطع  سه‌گانۀ مذکور در کشورهاي نام‌برده بررسي شده است.

 در ‌فصل سوم با عنوان «تفاوت‌هاي آداب و رسوم نوروز در کشورهاي حوزۀ تمدني ايران» نيز  با رويکردي مقايسه‌اي ـ تحليلي، مهم‌ترين تفاوت‌هاي آيين نوروز را در مقاطع  سه‌گانه در کشورهاي مذکور بررسي شده است.

 در فصل چهارم و آخر  کتاب با عنوان «تأثير آيين نوروز بر ايجاد هم‌گرايي بين کشورهاي حوزۀ  تمدني ايران» با استفاده از ظرفيت ايران فرهنگي و نوروز به‌مثابه يکي از  آيين‌هاي کهن اين گستره، راهکارهايي براي تحقق هم‌گرايي در حوزۀ تمدني  ايران ارائه شده است.

 نويسنده  در اين كتاب با مطالعۀ منابع موجود درخصوص فلسفۀ شکل‌گيري و تداوم  آيين‌هاي نوروزي اين نتيجه را ارائه مي‌دهد که وجود تاريخ مشترک کشورهاي  حوزۀ تمدني ايران مهم‌ترين عامل اشتراک آداب و رسوم نوروزي در کشورهاي حوزۀ  تمدني ايران است. مراجعه به تاريخ ايران باستان از زمان هخامنشيان تا  ساسانيان و بررسي نقشه‌هاي آن زمان نشان داد که کشورهاي بررسي‌شده در اين  کتاب نه‌تنها در دورۀ هخامنشيان بخشي از ايران آن زمان محسوب مي‌شد؛ بلکه  در دورۀ ساسانيان که قلمرو جغرافيايي ايران محدودتر از دورۀ هخامنشيان شد،  باز هم اين کشورها بخشي از ايرانِ آن زمان بود.

 ايجاد  سازمان يا اتحاديه در اين خصوص (مثلاً با نام سازمان جهاني نوروز، سازمان  بين‌المللي نوروز، اتحاديۀ بين‌المللي نوروز يا اتحاديۀ جهاني نوروز)؛  گسترش تعامل‌ها در سطح سياست‌گذاران و عامه مردم و جوامع؛ برگزاري جشن‌هاي  نوروز هر سال در يکي از کشورهاي عضو اتحاديه و دعوت از نمايندگان بقيۀ اعضا  براي شرکت در آن؛ تأکيد بر آيين‌هاي مشترک نوروزي کشورهاي عضو در جشن‌هاي  ساليانه و نمايش آن از طريق فيلم‌ها، جشن‌ها، نمايشگاه‌ها براي همۀ مخاطبان  اعم از دولتي و غيردولتي؛ توليد فيلم‌هايي که بر اين آيين مشترک و کهن 3  هزار ساله تأکيد شود؛ چاپ کتاب‌ها و نشريه‌هاي تخصصي دربارۀ نوروز در  حوزه‌هاي ادبيات، هنر، سياست، فرهنگ، تاريخ، جغرافيا، اقتصاد، فلسفه و...  به زبان‌هاي گوناگون؛ ايجاد تسهيلات براي شهروندان به‌منظور سفر به کشورهاي  حوزۀ نوروز و ديدن جشن‌ها و آيين‌هاي نوروزي از نزديک؛ ايجاد شبکۀ  رسانه‌اي نوروز و معرفي آيين نوروز در همۀ کشورها از طريق اين شبکه؛ توجه  به آيين نوروز و اشتراک‌هاي آن در کشورهاي حوزۀ تمدني ايران در کتاب‌هاي  درسي؛ ترجمۀ آثار منتشر‌شده در زمينۀ نوروز به زبان‌هاي گوناگون به‌خصوص به  زبان کشورهاي حوزۀ تمدني ايران؛ حمايت از انجام و اجراي طرح‌هاي پژوهشي  دربارۀ نوروز در کشورهاي حوزۀ تمدني ايران و تلاش براي چاپ و نشر اين آثار  به زبان‌هاي گوناگون؛ توليد پويانمايي‌ها و نماهنگ‌هاي گوناگون دربارۀ آيين  نوروز در کشورهاي حوزۀ تمدني ايران و پخش آنها براي کودکان و نوجوانان؛  فعاليت گسترده‌تر دبيرخانۀ جشن جهاني نوروز و تأسيس کتابخانۀ ديجيتال  دربارۀ نوروز در اين دبيرخانه مهمترين راهكارهاي ارائه شده از سوي پژوهشگر  اين اثر است كه براي تحقق هويت مشترک يا همگرايي ميان کشورهاي حوزۀ تمدني  ايران با توجه به بستر فرهنگي مناسب نوروز در آن کشورها پيشنهاد داده است.