این اثر با اشاره به این موضوع که مواجهه سینمای ایران با بحران‌ها و چالش‌های زیست‌محیطی و نیز با مسائل و مشکلات اقتصادی کشور، مواجهه مطلوب و قابل‌قبولی نیست، یادآور می‌شود که سینما با ایفای نقش‌های نمادین (در قالب فیلم) و نهادین (در قالب نهاد سینما و فعال کردن ظرفیت‌ها و توانمندی‌های همۀ سینماگران، فراتر از سطح متن فیلم‌ها؛ اعم از جشنواره‌ها، ایفای مسئولیت اجتماعی، تشکیل پویش‌های ملی و جهانی)، می‌تواند نقشی اساسی در گفتمان‌سازی زیست‌محیطی یا اقتصادی (تغییر رویکردها به تولید و مصرف) در کشور ایفا کند.

در این کتاب، انفعال سینمای ایران در دامن زدن به یک گفتمان زیست‌محیطی یا بسط گفتمان فرهنگی متمرکز بر تولید و مصرف مقتصدانه و فارغ از تنبلی و مصرف‌گرایی در جامعه ایران، ناشی از عدم بهره‌گیری از یک چارچوب فکری چندرشته‌ای دانسته شده است.به همین منظور تأکید می‌کند که سینمای ایران نخست باید مفاهیم و مبانی فلسفی و فکری نظریه‌پردازان، محققان، صاحب‌نظران و دانشگا‌هیان را در حوزه‌های مختلف دریافت کند تا در مرحله بعد بتواند به بازتولید و بازنمایی فرمی، نمادین، تصویری و زیبایی‌شناسانۀ آن‌ها بپردازد.

در همین راستا به‌منظور فهم و دریافتی تحلیلی، چندرشته‌ای، خبرگانی و نقادانه از نوع مواجهۀ سینما با این مسائل و دامن‌زدن به ترویج رویکرد چندرشته‌ای به فیلم و سینما، سلسله نشست‌های تحقیقی، تحلیلی و بازاندیشانه در خصوص چگونگی مواجهه سینمای ایران با برخی از مهم‌ترین مسائل زیست‌محیطی و اقتصادی امروز ایران، طراحی و اجرا شده که این کتاب حاصل تجمیع و پیاده‌سازی آن‌ها است.

کتاب اِکوسینما مجموعاً از دو بخش و ۱۰ فصل تشکیل شده است که بخش اول با عنوان «مواجهه سینمای ایران با محیط‌زیست»، مشتمل بر فصل‌های سینمای ایران و بحران‌های زیست‌محیطی، تحلیل انتقادی فیلم‌های زیست‌محیطی سینمای ایران، سینمای مستند ایران و چالش‌های زیست‌محیطی، کم‌نمایی بحران‌های زیست‎‌محیطی در سینما، سینما و مسئله آب در ایران می‌شود و بخش دوم با عنوان «مواجهه سینمای ایران با مسائل اقتصادی کشور»، فصل‌هایی با موضوعات تعامل اقتصاد و سینمای ایران، سینمای ایران و الگوی اقتصادی مبتنی بر سرمایه‌داری، سینمای ایران و خرید کالای ایرانی، بازنمایی مصرف در فیلم‌های سینمای ایران، الزامات رونق تولید انیمیشن در ایران را دربرمی‌گیرد.