مطالعه تاریخ ایران نشان می‌دهد این سرزمین روزهای سخت و ناگوار فراوان به خود دیده است و آنچه در هر دوران سختی ایران را حفظ و زمینه تحمل دشواری‌ها و عبور از شرایط دشوار را فراهم کرده، فرهنگ کم‌نظیر و درخشان این مرزوبوم بوده است. سلطه ظالمانه حاکمان و شاهان ستمگر، هجوم بیگانگان، بلایای طبیعی، و هر دوران دشواری در مواجهه با فرهنگ ایرانی به زانو درآمده و سپری شده است. وقتی از فرهنگ ایران سخن می‌گوییم، آنچه بیش از هر عنصر دیگر رخ‌نمایی می‌کند، شعر فارسی است.

به استناد این اثر، اندیشیدن و چاره‌جویی برای عبور از شرایط دشوار اجتماعی در این مرزوبوم بی‌ملاحظۀ اهمیت جایگاه و نقش شعر امکان‌پذیر نیست. مقاله‌های گردآمده در این اثر هرکدام به شیوه‌ای راهگشایی شعر را در شرایط دشوار نشان می‌دهند که می‌توانند زمینه مناسب را برای پژوهش‌های بیشتر و گسترده‌تر فراهم آورند.

عناوین مقالات درج‌شده در این مجموعه به این شرح است:

• شاعران بی‌زبان؛ پیامدهای سختگیری بر شاعران و دوختن زبان شعر در افزایش نارضایتی اجتماعی/شهریار مشکین دائم هشی
• جامعه‌شناسی طنز؛ طنز کارگری از مشروطه تا انقلاب و تئوری تسکین براساس جلد اول کتاب طنزسرایان ایران از مشروطه تا انقلاب/ صدف گلمرادی
• جستن واژه‌ای برای گفتن؛ قدرت شفابخش شعر/ رابرت کارول- فاطمه نوروزی
• ذهنت را رها کن: غزل/ وندی نیمستر ترجمه زهرا داورزنی