مالکیت فکری آثار هنری در ایران و هند: مطالعه تطبیقی
نشست «مالکیت فکری آثار هنری در ایران و هند: مطالعه تطبیقی» شنبه ۲۶ شهریور ۱۴۰۲ با حضور پینکی چادها (هیات علمی پژوهشکده هنرهای سنتی، پژوهشگاه میراث فرهنگی) و دبیری هادی بابایی فلاح (هیئتعلمی پژوهشکده هنرهای سنتی، پژوهشگاه میراث فرهنگی و رئیس پژوهشکده هنر، پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات) برگزار شد.
پینکی چادها با شروع بحث خود در باب اشتراکات تاریخی کشور ایران و هند در دوران پیش از تاریخ و تا دوره معاصر، زمینه را برای پژوهش تطبیقی خود در حوزه اجرای قانون حق مالکیت فکری آثار هنری نزد هنرمندان ایران و هند فراهم نمود و در ادامه از اهمیت اجرای صحیح این قانون در کشور صحبت کرد. وی ضمن تعریف حق مالکیت فکری به عنوان حقی که به صاحبان اثر هنری اجازه بهرهوری از فعالیت هایشان را میدهد، اذعان داشت: این حق علیرغم اینکه سدهها مورد خوانش قرار گرفته، همیشه با موفقیت همراه نبوده است. از این رو پژوهشی پیمایشی در حوزه تخصصی آموزش و اطلاعرسانی در زمینه اجرای قانون حق مالکیت فکری انجام و هنرمندان تجسمی هند و ایران را در این خصوص مورد پرسش قرار دادم. آگاهیبخشی در مورد کارکردهای قانون، قوانین تازه تصویب شده، جرمانگاری نقض حق مالکیت فکری، تشویق به احترام به حقوق فکری از دوران مدرسه، تشویق هنرمندان به ثبت آثار، آموزش هنرمندان، سازمانها و افراد در راستای پیگیری حق، از جمله مواردی هستند که در این کار مورد پژوهش قرار گرفته و در اجرای صحیح قانون مالکیت فکری تاثیر گذارند.
پینکی چادها ادامه داد: دو کشور با تجربه تحولات نوین اجتماعی و مشابهتهای فرهنگی، نتایج یکسانی در اجرای این قانون نداشتهاند و به نظر میرسد بنا بر یافتههای این پژوهش، کشور هند توانسته است با تمهیداتی در زمینه اطلاعرسانی و آموزش، سطح اجرای قانون مالکیت فکری را ارتقا ببخشد و آگاهی جامعه خود را نسبت به حق مالکیت فکری، که موجب میشود اثر هنری به عنوان یک کالای ارزشمند قلمداد شده و مورد محافظت قانون قرار بگیرد، افزایش دهد.