کتاب «زیبایی‌شناسی پوشاک زنان پس از انقلاب اسلامی ایران (۱۳۹۶- ۱۳۵۷)» نوشته سیده راضیه یاسینی به‌زودی ازسوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر می‌شود.

این پژوهش ناظر بر تحلیل زیبایی‌شناختی پوشاک زنان ایران پساانقلاب اسلامی با هدف ترسیم تصویری روشن از چگونگی تأثیر گفتمان‌های مختلف بر پوشاک و پوشش زنان است. به‌عبارت دیگر این اثر با مفروض‌دانستن تطور پوشاک زنان تحت گفتمان‌های رایج و حاکم در دوره‌های مختلف پساانقلاب، درصدد است تا تأثیر عوامل اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی بر زیبایی‌شناسی پوشاک زنان را در بستر گفتمان‌های حاکم و رقیب شش دورۀ‌ گذار انقلابی (۱۳۵۷-۱۳۵۹)»، «ارزش‌گرایی/دفاع مقدس (۱۳۵۹-۱۳۶۷)»، «پساجنگ/سازندگی (۱۳۶۷–۱۳۷۶)، «اصلاح‌طلبی/آزادی‌خواهی (۱۳۷۶-۱۳۸۴)»، «اصول‌گرایی/ بازگشت به ارزش‌ها (۱۳۸۴-۱۳۹۲)» و «اعتدال‌گرایی (۱۳۹۲-۱۳۹۶)» مطالعه کند.

مطالب کتاب مجموعاً در هشت فصل تنظیم شده است که «تطوّر زیبایی‌شناسی پوشاک زنان در گفتمان‌های سیاسی حاکم؛ از صفویه تا انقلاب اسلامی»، «تطوّر زیبایی‌شناسی پوشاک زنان در دورة گذار انقلابی‌ (۱۳۵۹- ۱۳۵۷)»، «تطوّر زیبایی‌شناسی پوشاک زنان در دورة ارزش‌گرایی/ دفاع مقدس (۱۳۶۷ تا ۱۳۵۹)»، « تطوّر زیبایی‌شناسی پوشاک زنان در دورة پساجنگ/سازندگی (۱۳۶۷ تا ۱۳۷۶)»، «تطوّر زیبایی‌شناسی پوشاک زنان در دورۀ اصلاح‌طلبی/ آزادی‌خواهی (۱۳۸۴- ۱۳۷۶)»، «تطوّر زیبایی‌شناسی پوشاک زنان در دورة اصول‌گرایی/ بازگشت به ارزش‌ها (۱۳۹۲- ۱۳۸۴)»، «تطوّر زیبایی‌شناسی پوشاک زنان در دورة اعتدال‌گرایی (۱۳۹۶- ۱۳۹۲)» و فصل آخر با یک جمع‌بندی عناوین فصل‌های آن هستند.

این کتاب، شکل پوشش زنان را به‌عنوان یک گزارة دینی در جامعة ایران پساانقلاب اسلامی، تابعی از مناسبات اجتماعی- سیاسی می‌داند اما معتقد است زیبایی‌شناسی پوشش زنان متأثر از عوامل متعدد فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی عمل می‌کند که گاه همراه و گاه در تعارض با الگوی پوششی طراز گفتمان حاکم است.

سیده راضیه یاسینی، نویسنده و عضو هیأت‌علمی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، در این مطالعه نشان می‌دهد که یکی از مهم‌ترین دلایل دگردیسی‌های زیباشناختی در پوشاک زنان و میزان پوشانندگی آن، موضع گفتمان رقیب در برابر وضعیت موجود بوده و تحوّلات گفتمانی، بستر مذاکره و مقاومت‌هایی در برابر الگوی پوششی گفتمان‌های حاکم در دوره‌های گوناگون را فراهم کرده است.

او معتقد است همان‌طور که گفتمان‌های گوناگون در میدانی مشترک و در نتیجه، تضارب آرا شکل می‌گیرند، رشد می‌کنند یا دستخوش تغییر می‌شوند، پوشاک و پوشش زنان نیز از اجزای پیکرۀ کلی فرهنگ – و نه سیاست- است که همراه با آن در سیری تاریخی تغییر می‌یابد. در ایران پساانقلاب اسلامی نیز، نظرداشت هر چشم‌اندازی، مستلزم اقبال به امر فرهنگ و علوم انسان‌شناختی متمرکز بر هنر و انسان‌شناسی است.