«تحلیل گفتمان انتقادی سیاست‌های ارتباطی رسانه‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۶» نوشته معصومه اسمعیل‌نژاد، عنوان پژوهشی است که نسخه الکترونیکی آن بر روی سایت پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات قرار گرفته است.

این پژوهش، به دنبال آن است که بداند سیاست‌های ارتباطی رسانه‌ها در پوشش کارزار انتخاباتی ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۶، چه بوده است، عناصر تشکیل‌دهنده سیاست‌های ارتباطی رسانه‌ها کدام است، این عناصر چه ارتباطی با هم دارند، کاندیداها چگونه از رسانه‌ها برای تبلیغات انتخاباتی استفاده می‌کنند و هرکدام از رسانه‌ها چه سهمی در  تبلیغات انتخاباتی کاندیداها به خود اختصاص می‌دهند. به همین دلیل با روش کیفی و تحلیل گفتمان انتقادی، سعی در بازتعریف و مشخص‌ساختن عناصر و اجزای سیاست‌های ارتباطی رسانه‌ها دارد.

این مطالعه با استناد به گردهمایی کارشناسان یونسکو در سال ۱۹۷۲ مبنی بر لزوم داشتن سیاست ارتباطی ملی، اعلام می‌دارد که علی‌رغم گذشت ۴۹ سال از برگزاری این گردهمایی، هنوز سیاست ارتباطی ملی در کشور تدوین نشده است. برهمین اساس، هدف خود را حرکت در راستای تدوین سیاست ارتباطی ملی باتوجه به شرایط تاریخی و هویت ملی و امکانات توسعه درون‌زا در کشور، قرار می‌دهد.

براساس یافته‌های این پژوهش، سیاست‌های ارتباطی به سه دسته «زیرساختی» مانند فلسفه وجودی رسانه، «عملکردی» مانند تکنیک‌های مورداستفاده در رسانه و «سیاست‌های ارتباطی تصویرساز» مانند طراحی دکور، چیدمان و رنگ تقسیم شده‌اند.

پژوهشگر معتقد است در تدوین و اجرای سیاست‌های ارتباطی، می‌توان رسانه‌ها را به دو دسته بزرگِ «رسانه‌های بزرگ» از نظر ساختار و منابع انسانی و «رسانه‌های کوچک و چابکی» مانند کانال تلگرامی که همانند سرباز چریک عمل می‌کنند، تقسیم کرد.

او در پایان، مطابق یافته‌های پژوهش، نتیجه می‌گیرد که قدرت عمل، تأثیرگذاری و برقراری ارتباط در رسانه‌های کوچک و چابک، بیشتر و بهتر از رسانه‌های بزرگ و بروکراتیک است.

پژوهشگر عصر فعلی را عصر مدیوکراسی (دموکراسی یا مدیوم‌های رسانه‌ای) می‌نامد که در آن رسانه‌ها در دنیایی بدون مرز، فارغ از حصار زمان و زبان و البته در جهت منافع خود و وابستگان مالی خود، دموکراسی را پیاده می‌کنند.

مشاهده نسخه الکترونیکی