گزارش پژوهش «کرونا و امر اجتماعی؛ رویکردی نظری-تحلیلی» نوشته روزبه آقاجری ازسوی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات منتشر شد.

این گزارش می‌کوشد با جمع‌بندی اظهارنظرهای متفکران و صاحب‌نظرانی در ایران و در سطح جهانی، به پیامدهای اجتماعی و فرهنگی همه‌گیری بیماری کرونا بپردازد.

پژوهشگر در این پژوهش ضمن اشاره به پیامدهای مختلف کرونا در ابعاد اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، گسترش این بحران و پیامدهای آن را در قلمروهای خانواده، دولت و تأمین اجتماعی، بازار، مذهب، طب سنتی و علم پزشکی، آموزش، کار و فرهنگ دنبال می‌کند و پس از توضیح مبسوط هریک، در پایان اعلام می‌دارد که بحران همه‌گیری کرونا هر قدر هم امکان شکل‌گیری جامعه‌ای امنیتی و جامعه‌ای هراس‌زده و بحران‌های پیچیده‌ را فراهم کند، به همان اندازه می‌تواند امکان «شهروندی‌ای فعالانه معطوف به هم‌بستگی و هم‌سرنوشتی زمینی» را نیز شکوفا کند. 

امکانی که پژوهشگر معتقد است در دوران کنونی بیش از هر زمان دیگری به آن نیازمندیم تا بتوانیم جلو نهادها و ساختارها و فرایندهایی را بگیریم که در صددند ما را با خودمان، با هم‌نوعانمان و با طبیعت بیگانه کنند و هر چیز انسانی و سازگار با طبیعت را یا به نام پیشرفت به ویرانه‌ای تبدیل کنند و یا به نام بازار از آن کالایی بسازند تا به کار پیشرفت بیاید؛ چنین مقاومتی به زعم محقق، دربردارنده بازسازمان‌د‌هی اقتصادی- ‌سیاسی- ‌اجتماعی در ابعادی جهانی برای شکل‌دادن به مناسبات و ساختارهایی برابرتر، غیربازاری‌تر، زیست‌محیطی‌تر و مشارکتی‌تر است.