نسخه الکترونیکی «انگیزه‌ها و تجربه‌های بازدیدکنندگان از گالری‌ها و فروشگاه‌های هنری» نوشته حسین خلیلی بر روی سایت پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات قرار گرفت.

در این پژوهش، ضمن توجه به ماهیت زیبایی‌شناختی هنر و ارائه تعاریف مربوطه، اقتصاد هنر در بُعد مصرف و در دو کلیت، بررسی شده است؛ کلیتِ نخست، «انگیزه‌ها»ی مصرف‌کننده هنر و عوامل مربوط به آن، کلیت دوم «تجربه‌ها»ی  مصرف‌کننده و عوامل مربوط. به‌عبارت دیگر این نوشتار، در پی یادآوری نقش محوری هنر در فرهنگ مصرفی و مصرف فرهنگی است. نویسنده هدف خود از نوشتن این جستار را برداشتن گامی کوچک، در راه مخاطب‌شناسی اقتصاد هنر ایران، عنوان می‌کند که سعی کرده با «مطالعه انگیزه‌ها و تجربه‌های بازدیدکنندگان از گالری‌ها و فروشگاه‌های هنری شهرِ یاسوج»، در این مسیر حرکت کند.

این مطالعه، در سه بخش به تبیین موضوع پرداخته است. در بخش اول با عنوان «اقتصاد هنر و مصرف هنری: مبانی و رویکردها»، مبانی مختلف درمورد کالا، عرضه، مصرف و مخاطب از نظر گذرانده شده است. در بخش دوم به عوامل مربوط به انگیزه و تجربه­‌های مصرف­کنندگان هنر اشاره شده است. «شناخت عوامل مربوط به انگیزه و تجربه‌­های مصرف­‌کنندگان هنر» نیز عنوان بخش سوم است که در آن، پارامترهای مختلفی چون سن و جنسیت، سلیقه و ذائقه مصرف و ترجیحات مصرف‌کننده، عوامل فرهنگی و ایدئولوژیک، عوامل خانوادگی و تربیتی، رسانه و تبلیغات، عواملِ آموزشی و تحصیلات، مدیریت و سیاست­گذاریِ فرهنگی، عوامل اقتصادی و درآمدی و ویژگی­‌های عرضه­‌گاهِ هنری و نوع کالاهای هنری عرضه‌شده، مورد بررسی قرار گرفته است.

یافته‌های این پژوهش حاکی از آن است که هنر برای غالب مخاطبان (مصاحبه­‌شوندگان در این پژوهش)، نوعی ارزش وجودی داشته و آن‌ها اهمیت و ارزش هنر را می‌دانند، نقش خانواده و تربیت در بازدید و مصرف هنری بسیار تعیین‌کننده است و در صورت توجه به ارزش‌­های هنری در تربیتِ خانوادگی، فرزندان در سنین بالاتر، مواجه‌ه­ای مثبت و جدی­تر با مقوله‌­های هنری خواهند داشت، هنر، جایگاهی خاص در ارزش‌دهی­‌های فرهنگی و اجتماعی جامعه­ ما ندارد، رسانه­‌ها در کشش مردم به سمت مقوله‌­های هنری، نقشی محوری دارند، درآمد بالا می‌­تواند یکی از عوامل افزایشی میزان بازدیدها و مصرف هنری باشد، نهادهای فرهنگی متولی، تاکنون سیاست­گذاری­‌های مناسبی را در جهت شناخت مخاطبان و مصرف هنری آنان، اتخاذ ننموده‌­اند.

پژوهشگر در پایان نتیجه می‌گیرد که ارزش­‌های هنری و اهمیت بازدید و مصرف هنری، درناخودآگاه مخاطبان ایرانی قرار دارد و آنچه این مسئله را می‌تواند وارد حیطه خودآگاه آنان نماید، تعامل عوامل تربیتی، آموزشی، رسانه‌­ای، نهادی و... است.

مشاهده نسخه الکترونیکی