حمله تروريستی در كرمان و شهيد و مجروح‌‌شدن صدها نفر بر سر مزار شهيد سردار سليمانی، قلب ملت ايران و هر نیک‌سيرتی را به‌درد آورد. 

امروزه توسعه و گسترش ارتباطات به‌ويژه وسایل ارتباط جمعي، پيام‌رسان‌ها، شبكه‌هاي اجتماعي و... ما را در موقعيتي قرار داده كه اخبار حوادث را هر چقدر بزرگ و ناگوار هم كه باشد بعد از دقايقي، خواهيم شنيد و متاثر خواهیم شد.

از طرف ديگر، «امنيت» به‌عنوان كالایی اساسي و گرانقيمت ابعاد وسيعتري يافته و نمي‌توان همچون گذشته، پيش‌آمدها، وقايع و بحران‌هاي امنيتي را بدون اتخاذ شيوه‌ها و روش‌هاي حرفه‌اي و تخصصي، كنترل و مراقبت كرد؛ بنابراین مسائل مرتبط با ارتباطات در حوادث و بحران‌هاي امنيتي از اهمیت ویژه‌ای برخوردار شده‌ و دست‌اندركاران و مدیران امنیتی، روابط عمومي‌ها و جامعه رسانه‌ای مي‌بايست بر این مباحث اشراف لازم را داشته باشند.

منظور از «ارتباطات امنيتي» یعنی فرایند انتقال اطلاعات و پيام‌های فرصت‌آفرين و تهديدزداء درباره يك واقعه و حادثه و بحرانی امنيتي‌شده به مخاطب عام و خاص. این نوع ارتباطات، قرابت زیادی با ارتباطات بحران دارد اما تفاوتهایی هم دارد که آن را از ارتباطات بحران متمایز می‌کند.

این تمایزات در روايت صحيح و برساخته از مسائل و موضوعات امنیتی خود را نشان می‌دهد كه با ارتباط موثر يعني، بازتولید معتبر افکار، ایده‌ها، مشاهدات، درخواست‌ها و هشدارها، با گفتن و نوشتن در قالب يك پيام در رسانه‌هاي مختلف ابراز مي‌شوند. در واقع اهداف اينگونه پيام‌ها، آگاه‌سازي قبل بحران براي پيشگيري از وقوع بحران، عدم گسترش و توسعه در حين بحران و جلوگیری از پيامدها و عواقب بعد از بحران‌هاي امنيتي است.

بنابراین برای رسیدن به این اهداف، راهبردهای ارتباطاتی سازمان‌هاي امنيتي و رسانه‌اي در بحران‌های امنیتی، آگاهی‌بخشی مستمر و موثر برای برقراری امنیت شهروندان، محیط، آسيب‌ديدگان و بستگان، مقابله و ناکام‌گذاشتن کسانی است که می‌خواهند ناامني ايجاد کنند. آگاهی درست در وقايع و حوادث امنیتی وقتی تحقق مي‌يابد که از شيوه‌هاي علمی و دستورالعمل‌های تخصصي قابل‌قبول استفاده شده باشد. لذا در گام نخست مي‌بايست آموزش و آگاهي‌بخشي نظام‌مند دست‌اندركاران رسانه‌اي و امنيتي درباره ارتباطات امنيتي جدي گرفته شود و هرچه سريعتر با سرفصل‌هاي مشخص اجراء شود.

متاسفانه برخی دست‌اندرکاران از الزامات ایجابی و سلبی شغل خودشان در قبال امنیت ملی کشور اطلاع کافی ندارند. جدیتی که در قالب یک تفکر راهبردی باید پذیرفت اصلاح و بازبینی ساختارهای رسانه‌ای و روابط عمومی نهادها و سازمان‌های امنیتی کشور است. البته سازمان‌های رسانه‌ای کشور هم باید به وظایف خود در قبال امنیت ملی، آگاهی لازم را کسب کنند و سازمان‌های رسانه‌ای، به‌مثابه لشگرهای مدافع اذهان و افکار کشور، با فرصت‌آفرینی، آمادگی لازم را در مقابل تهدیدات داخلی و خارجی داشته باشند.