این کتاب دستاورد پژوهشی پژوهشکده هنر پژوهشگاه است که توسط ابراهیم فیاض (دانشیار مردم‌شناسی دانشگاه تهران) و عبدالله بیچرانلو (عضو هیأت علمی ارتباطات دانشگاه تهران) پژوهش شده است. این کتاب در پنج فصل تدوین شده است: 

فصل نخست: حوزه‌های جغرافیای فرهنگی سینمای ملی ایران، 

فصل دوم: سینما و دین؛ نظام معنایی سینمای ملی ایران، 

فصل سوم: سینما و جغرافیا: بُعد جغرافیایی نظریۀ هنجاری سینمای ایران، 

فصل چهارم: سینما و تاریخ: بُعد تاریخی جغرافیای تاریخی سینمای ایران

و فصل پنجم: سینما و ارتباطات میان‌فرهنگی؛ جغرافیای ارتباطی سینمای ایران.

این کتاب در صدد ترسیم حوزه‌های جغرافیای فرهنگی سینمای ملی ایران است تا مبنای حرکت و نقشه راهی روشن‌تر و چارچوب‌مند را برای سینماگران کشور تصویر نماید تا بتوان با بهره‌گیری از خلاقیت سینماگران ایران در جهت فرهنگ ایران، زمینه رشد و پدیدآمدن آثاری در زمینه سینمای ملی بیشتر فراهم شود.

به اذعان نویسندگان این کتاب، تجربه جهانی‌شدن نشان داده است که جهانی‌شدن، نخست از ملی‌شدن آغاز و سپس از گذرگاه‌های منطقه‌ای می‌گذرد و در نهایت در مسیر جهانی‌شدن به راه خود ادامه می‌دهد. تجارب کشورهای مختلف جهان در حوزه‌های گونانگون فرهنگی ازجمله سینما این واقعیت را بازگو می‌کند که تا امری در گستره و بافت ملی و محلی به شکوفایی دست نیابداز مرزهای کشور فراتر نخواهد رفت. سینمای ملی ایران نیز ناگزیر از پیمودن چنین مسیری است.