نشست«میراث فرهنگی به‌مثابه تجربه زیسته و نقش آن در دوران کرونا» از سلسله نشست‌های همایش ملی پیامدهای فرهنگی و اجتماعی کرونا یکشنبه ۲ شهریور ۹۹با حضور حجت‌الله مرادخانی کارشناسی ارشد (پژوهشگر صنایع خلاق و مشاور اسبق معاونت صنایع‌دستی وهنرهای سنتی وزارت میراث ‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی)، و دکتر طیبه عزت‌اللهی‌نژاد (انسان‌شناس هنر، عضوهیات علمی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات) به دبیری مصطفی اسدزاده به‌صورت آنلاین برگزار شد.

دربخش اول این برنامه، حجت‌الله مرادخانی ضمن اشاره به تعریف میراث‌فرهنگی از منظرنگاه مخاطبان، به تعریف یونسکو از آن پرداخت و گفت: مخاطب میراث‌فرهنگی را درمعنای عامش، و صرفاً با محدود کردن به آثار و ابنیه و بناهای برجای مانده از گذشته می‌بیند درحالی‌که این مقوله، وسعت بیشتری دارد. یونسکو تعریف از میراث‌فرهنگی را فقط به این حوزه محدود نکرده بلکه حوزه‌هایی ازجمله میراث‌فرهنگی طبیعی، میراث‌فرهنگی طبیعی زیر آب و میراث‌فرهنگی طبیعی ناملموس را هم جزء آن دانسته است. در نتیجه ما هم باید میراث‌فرهنگی خود را شامل بر این حوزه‌ها و مجموعه‌ای از هنرهای سنتی، رفتارها و آیین‌های مذهبی و دانش‌های بومی بدانیم. بنابراین باتوجه به این گستره، ما با یک کشور-موضع مواجه‌ایم که آثار فرهنگی و تاریخی متعددی دارد و در این میان، بسیاری از آیین‌ها، جشن‌ها و عرف‌هایی که جریان دارد و هم‌چنین تنوع قومیتی و زیست‌بوم ایران باعث شده که این موضوع نمودهای بیشتری پیدا کند. با توجه به این گستردگی درعرصه میراث‌فرهنگی، در دوران کرونا هم چالش‌های جدیدی به وجود آمد. ازجمله اینکه حضور ما مثل قبل، در عرصه جهانی مستمر نبود. عرصه‌های فرهنگ، هنر، سیاست و روابط‌بین‌الملل دستخوش دگرگونی‌های بنیادینی شد که این دگرگونی خیلی از حوزه‌ها را مجبور به بازتعریف مناسبات خود کرد. این چالش در حوزه میراث‌فرهنگی هم وجود داشت. بازدید ازآثار، رفتن به موزه‌ها و به‌طور کلی رویدادهای فرهنگی دچار یک انقطاع شد. آنچه که ما در این دوره در مواجهه با پدیدارهای میراث‌فرهنگی مواجه بودیم، تجربه تازه‌ای بود که بخش زیادی از آن در فضای مجازی شکل می‌گرفت که شاید در این فضا ارتباط ما دچار یک بازتعریفی شد. آنچه که باید گفت این است که درخصوص این تجارب و مستندسازی آن‌ها، اتفاق زیادی نیفتاده است.

ادامه مطلب