«تحلیل رویکرد سینمای ایران بعد از انقلاب به اخلاق اسلامی: مطالعه فیلم‌های پرفروش چهاردهه» ازسوی علیرضا دهقان‌نیری در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، پژوهش می‌شود.

اين پژوهش با قرار گرفتن در سنت مطالعات فرهنگی در حوزه سينما، در پی آن است تا از طریق تحليل برخی آثار سينمايی، به فهم سوژه اخلاق و بنيادهای آن در بخشی از فضای گفتمان اجتماعی-فرهنگی جامعه ايران، در ايران بعد از انقلاب دست يابد.

این پژوهش با باور به اینکه اخلاق بازنمودشده در سينما، با جهان اجتماعی و مناسبات متحول‌شونده قدرت و ساختارهای اجتماعی پيوند دارد، معتقد است با تحليل فيلم‌های سينمايی، می‌توان به تصويری از نظام اجتماعی، فرهنگی، سياسی و روانی يک جامعه و همچنين به خواسته‌ها، علايق و آرزوهای اقشار مختلف جامعه دست يافت.

پیش‌فرض این مطالعه این است که رسانه‌های جمعی به عنوان يكی از ابزارهای مهم اجتماعی‌سازی در دنياي مدرن با بازنمايی الگوهای هنجاری حاکم بر زندگی اجتماعی در قالب اجراهای نمايش‌گونه، نقش برسازنده و بازتوليدکننده هنجارها را در زندگي اجتماعی امروز بر عهده دارند و می‌توان از آن‌ها به عنوان يكی از ابزارهای قدرتمند براي بازنمايی و برساخت مناسبات و هنجارهای اخلاقی یاد کرد. با اين پيش‌فرض، اين پژوهش، تحليل نمونه‌ای از آثار سينمايی برگزيده را به منظور شناخت ارزش‌های اخلاقی روايت‌شده در اين فيلم‌ها طی چهار دهه بعد از انقلاب اسلامی و تغييرات احتمالی آن، هدف خود قرار داده است.

پژوهشگر معتقد است نتايج حاصل از اين مطالعه، فرض نسبت ارزش‌های اخلاقی سينمايی با مميزه‌های مهم اجتماعی را آزمون می‌کند و به شناخت روشمند اخلاق در آثار سينمايی می‌افزاید و همچنین به بازنگری در برنامه‌ريزی رسمی و اصلاح سياست‌های سينمايی کمک می‌کند. در چهارچوب اين هدف، اين پژوهش بر آن است تا به مهم‌ترين ارزش‌های اخلاقی روايت‌شده در سينمای ايران بعد از انقلاب و تطورات آن بپردازد.