جنبش گیاه‌خواری[1] در ایالات متحده و کانادا سازمان‌های محلی، ملی، و بین‌المللی‌ای را که ورزه‌ها و سبک زندگی گیاه‌خواری را ارتقا می‌بخشد، شامل می‌شود. این سازمان‌ها به‌دلایل مختلف گوشت را مشکلی اجتماعی می‌انگارند. برخی از این دلایل از این قرار است: تهدید سلامت فردی، تخریب محیط زیست و رنج حیواناتی که در صنعت دام و طیور پرورش می‌یابند. دغدغه‌های جنبش گیاه‌خواری با دغدغه‌های جنبش‌های حفاظت محیط زیست و حقوق حیوانات هم‌پوشان است. 

گیاه‌خواران کسانی‌اند که گوشت دام و طیور و غذای دریایی مصرف نمی‌کنند و این ممنوعیت‌ها را به فرآورده‌های حیوانی تسری می‌دهند (از جمله چرم، پشم، و گاهی عسل). شمارش تعداد گیاه‌خواران در ایالات متحده کاری بس دشوار است، زیرا بسیاری که گیاه‌خوار شناخته می‌شوند، دقیقاً در تعریف گیاه‌خواری نمی‌گنجند؛ برای نمونه، برخی از گیاه‌خواران ممکن است گاهی ماهی یا در مراسم شکرگزاری بوقلمون بخورند. به گزارش «نظرسنجی هریس»[2] در سال 2۰۰۳، نزدیک ۲٫۸ درصد جمعیت ایالات متحده گوشت دام و طیور یا غذای دریایی نمی‌خورند. بااین‌حال، به‌دلیل مازاد خطای[3] آماری درصد واقعی چه بسا کمتر یا بیشتر باشد.

  اگرچه تعیین شمار واقعی گیاه‌خواران دشوار است، فقط درصد کمی از آنها از طریق عضویت و مشارکت در جنبش گیاه‌خواری حضور دارند. برخی از آنان به سازمان‌های ملی و بین‌المللی‌ای مانند «اجتماع گیاه‌خواران»[4] «جامعۀ گیاه‌خواران امریکای شمالی»[5] و «اتحادیۀ بین‌المللی گیاه‌خواران»[6] پیوسته‌اند و برخی دیگر در یکی از گروه‌های گیاه‌خواری ایالتی یا محلی شرکت می‌کنند. این گروه‌ها در همۀ شهرهای بزرگ ایالات متحده و کانادا و در شهرهای کوچک‌تری مانند ال‌پسوی تگزاس (جامعۀ گیاه‌خوران ال‌پسو)[7]، کَنتون اُهایو (باشگاه گیاه‌خواران کنتون)[8]، و سِیلم ماساچوست (جامعۀ گیاه‌خواران سیلم)[9] به‌چشم می‌خورد.

  گروه‌های گیاه‌خوار محلی نشست‌هایی برگزار می‌کنند تا اعضا غذاهای گیاهی و دستورهای پخت خود را به اشتراک گذارند، شام را در رستوران‌های محلی صرف کنند، و به سخنان آموزندۀ یکدیگر گوش دهند. هدف بسیاری از این گروه‌ها حمایت اجتماعی از افرادی است که درحال گذار به گیاه‌خواری‌اند. بسیاری از گروه‌های ملی می‌کوشند فرهنگ جامعه را به فرهنگی «دوستارگیاه‌خواری»[10] تبدیل کنند؛ برای مثال، آنان برای نیل به این هدف، با رستوران‌ها و صنایع غذایی مذاکره می‌کنند تا غذاهای گیاهی بیشتری را در دسترس عموم قرار دهند. همچنین، برخی می‌کوشند مدارس تغییراتی ساختاری‌تر ایجاد کنند؛ مثلاً، می‌کوشند دستورالعمل‌های ملی برای برنامه‌های ناهار مدارس را به‌سوی افزایش غذاهای گیاهی سوق دهند و با سازمان‌های حرفه‌ای در حوزۀ پزشکی و تغذیه همکاری کنند؛ بدین‌منظور که این باور را در ذهن عموم بیشتر جا بیندازند که غذاهای گیاهی سالم‌اند.

  در دهۀ گذشته، شاهد افزایش گستره و رؤیت‌پذیری گروه‌های کنش‌مداری مانند «گیاه‌خواران فعال»[11] و «گیاه‌خواران امدادرسان»[12]یم. این گروه‌ها به پخش اعلامیه و فعالیت‌های دیگر مشغول‌اند تا مردم را از این واقعیت که گوشت مشکلی اجتماعی و فردی خصوصاً در میان دانش‌آموزان دانشسراست، آگاه‌تر کنند.

و نیز ببینید: جنبش حفاظت از محیط زیست.

بیشتر بخوانید

Maurer, Donna (1995). “Meat as a Social Problem: Rhetorical Strategies in the Contemporary Vegetarian Literature”, pp. 143-163 in Eating Agendas: Food and Nutrition as Social Problems, edited by D. Maurer and J. Sobal

Hawthorne, NY: Aldine de Gruyter

Hawthorne, NY (2002). Vegetarianism: Movement or Moment? Philadelphia: Temple University Press

   [1] vegetarian movement

 [2] Harris Poll

  [3] مازاد خطا (margin of error) مقدار اضافی از چیزی مانند زمان یا پول که باید آن را محتمل دانست، زیرا ممکن است در محاسبات اشتباهی صورت گرفته باشد. [م.]

 [4] Vegetarian Resource Group

 [5] North American Vegetarian Society

 [6] International Vegetarian Union

 [7] Vegetarian Society of El Paso

 [8] Vegetarian Club of Canton

 [9] Salem Vegan Society

 [10] vegetarian-friendly

  [11] Vegan Action

  [12] Vegan Outreach