متن سخنان دکتر محمدمهدی اسماعیلی؛ وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی
امروز به‌شدت نیازمند کمک همه اصحاب علم و دانش و فرهنگ و هنر هستیم. آثار برگزیده و منتخب امروز، جای سپاس دارد. همه این آثار برای حل مسائل حوزه حکمرانی ...
بیشترآموزش همگانی هنر در ایران
آموزش همگانی هنر در ایران نویسنده: دكتر محمدرضا مریدی محل نشر: تهران ناشر: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات سال انتشار: 1393 تعداد صفحه: 221 صفحه قیمت: 10000 تومان کتاب «آموزش همگانی هنر در ایران؛ تحلیل جامعه‌‌شناختی آموزش هنرهای تجسمی در مراکز فرهنگی و مؤسسه‌های هنری شهر تهران» توسط دكتر محمدرضا مریدی نگارش شده است. این اثر در سال 1393 توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات به چاپ رسیده است. دکتر محمدرضا مریدی عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی است. وی تحصیلات کارشناسی ارشد خود را در رشته پژوهش علوم اجتماعی در دانشگاه فردوسی مشهد به پایان رساند و مدرک دکتری خود را در رشته جامعهشناسی هنر و از دانشگاه آزاد اسلامی اخذ کرد. از ایشان چندین کتاب چاپ شده است که میتوان به کتابهای «کار هنر: تحلیل ساختاری هنر»، «سیاستگذاری و برنامه‌ریزی اجتماعی برای توسعه فعالیتهای اقتصادی بخش فرهنگ» و «نسبینگری فرهنگی در سینمای معناگرا» اشاره کرد. وی همچنین بیش از 20 مقاله در نشریههای مختلف به چاپ رسانده و یا در همایشها ارائه کرده است که تعدادی از آنها عبارتند از: «عرضه و توزیع آثار هنری در ایران: مطالعه بازار نقاشی ایران»، «هنر به مثابه کار جمعی»، «بازنمایی زن در نقاشی معاصر ایران»، «جنسیت و تلویزیون» و «هویت و جهانی شدن». تحقیقاتی که درخصوص آموزش هنر در ایران انجام میشود، اغلب بر آموزش هنر در دانشگاه‌‌ها و مراکز آموزش عالی متمرکز است؛ اما طیف گسترده‌‌ای از هنرجویان در مراکز فرهنگی و مؤسسه‌های هنری تعلیم می‌‌بینند. آموزش هنر در دانشگاه‌‌ها اغلب تخصصی و آموزش در مراکز هنری اغلب غیرحرفه‌ای و در پیوند با اوقات فراغت است. با توجه به گستردگی حضور هنرجویان در کلاسهای آموزش غیرحرفه‌ای هنر، در تحلیل آسیب‌‌شناسانۀ آموزش هنر در ایران نباید این سطح از آموزش را نادیده گرفت. كتاب حاضر به دنبال جستجوی مفاهیم و روش‌های تازه برای بهبود آموزش هنر در آموزشگاه‌ها، فرهنگسراها، سرای محله‌ها و دیگر مراکز آموزش همگانی هنر است. علاوه بر این، كتاب، پژوهشی جامعه‌شناسانه دربارۀ علاقهمندان هنر است. آموزش هنر به‌مثابه فعالیت فرهنگی بخشی از انتخاب‌های اجتماعی افراد است که آنها را به سوی مشارکت فرهنگی، مهارت در کار گروهی، افزایش اعتمادبه‌نفس و همچنین پرورش تفکر خلاق و بازاندیشانه هدایت می‌کند. از این رو، مطالعۀ آموزش همگانی هنر و نظام دسترسی افراد به کلاسهای هنری مدنظر کارشناسان برنامه‌ریزی اجتماعی است. كتاب «آموزش همگانی هنر در ایران» در پنج فصل تدوين شده است: فصل اول ـ واکاوی مسئله فصل دوم ـ نظريه‌ها و رویکردهای آموزش همگانی هنر فصل سوم ـ آموزش عمومی، تخصصی و همگانی هنر در ایران فصل چهارم ـ مطالعۀ میدانی وضعیت آموزش همگانی هنر در ایران فصل پنجم: جمع‌‌بندی و نتیجه‌‌گیری در فصل اول نویسنده، پرسشهای اصلی خود را مطرح کرده و سپس پیشینه مطالعاتی این اثر مورد بررسی قرار گرفته است. دو پرسش اصلی که نویسنده در کتاب دنبال کرده است، عبارتند از: 1. هنرجویان و علاقهمندان به هنر غیرحرفه‌ای چه ویژگی‌‌های اجتماعی دارند؟ 2. ارزیابی مدرسان هنر و هنرمندان از آموزش همگانی هنر در ایران چیست؟ در فصل دوم نظريه‌ها و رویکردهای آموزش همگانی هنر مورد بررسی قرار گرفته است. نویسنده در این فصل ابتدا ضمن پرداختن به سنت‌‌های آموزش و روش‌‌ها و شیوههای آن، چهار آموزش را از یکدیگر متمایز کرده است که عبارتند از: آموزش حرفهای، آموزش تخصصی، آموزش عمومی و آموزش همگانی. آموزش حرفهای هنر اغلب در مکان‌‌های خاص با حضور استادان برجسته برگزار میشود؛ مانند آموزش در آموزشگاه‌‌های معروف یا برگزاری دوره‌‌های کوتاه‌مدت حرفهای در نگارخانه‌‌ها و موزه‌‌ها. دوره‌‌های تخصصی آموزش هنر در دانشگاه‌‌ها دنبال میشود و آموزش عمومی هنر که درواقع همان آموزش مدرسه‌‌ای است، برای فراگیری دانش‌‌آموزان به کار می‌‌رود؛ اما آموزش همگانی هنر صورتی عام‌‌تر از آموزش هنر است که در مراکز فرهنگی چون: فرهنگسراها، خانه‌‌های فرهنگ، سرای محله‌ها و مؤسسه‌های فرهنگی و هنری دنبال میشود و برخی دوره‌‌های تابستانه در برنامهریزیهای اوقات فراغت نیز به آموزش هنر میپردازد. همچنین در این فصل توضیح داده شده است که آموزش همگانی هنر چه ابعاد مفهومی دارد، چه نسبتی با اوقات فراغت و سبک زندگی دارد و چه نسبتی با توسعۀ هنر و زیرساخت‌‌های آموزش تخصصی و حرفهای هنر. نویسنده در فصل سوم ابتدا تاریخچۀ آموزش هنر را در ایران بیان کرده و آموزش مکتبی هنر، آموزش جدید هنر و آموزش دانشگاهی هنر را به‌مثابه پیشینه‌‌های آموزش هنر مطالعه نموده است. همچنین در سه بخش، آموزش عمومی هنر در مدارس، آموزش تخصصی هنر در نظام آموزش عالی و آموزش همگانی هنر در مراکز فرهنگی و مؤسسه‌های هنری را مرور و مسائل هرکدام را بررسی کرده است. گزارش آماری از وضعیت آموزش همگانی هنر را در مؤسسه‌های فرهنگی و هنری زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، فرهنگسراها و سرای محله‌ها زیر نظر شهرداری تهران و کلاسهای اوقات فراغت زیر نظر سازمان تبلیغات اسلامی ارائه نموده است. نویسنده در فصل چهارم به مطالعۀ میدانی پرداخته تا پرسش‌‌ها و فرضیه‌های تحقیق را از نظر تجربی مطالعه کند. در بخش اول این فصل این پرسش را بررسی کرده که هنرجویان و علاقهمندان به هنر غیرحرفه‌ای چه ویژگی‌‌های اجتماعی دارند. متناظر با این پرسش، این فرضیه مطرح شده که دسترسی اقشار گوناگون جامعه به مراکز آموزش هنر تفاوت معناداری با یکدیگر دارد. نتایج نشان داد که هنرجویان مراکز آموزشی طیف وسیعی از اقشار گوناگون جامعه از گروه‌‌های سنی مختلف با تحصیلات متفاوت و سطح طبقاتی گوناگون است. این یافته‌‌ها نشان‌دهندۀ دسترسی گستردۀ افراد گوناگون جامعه به کلاسهای هنری و اشتیاق آنها به فراگیری هنر یا گذران بهتر اوقات فراغت از طریق آموزش هنر است. در بخش دوم از فصل چهارم تلاش شده با بهرهگیری از نظر هنرمندان، مدرسان و متخصصان هنر، اجماع نظری در شناخت مسائل آموزش همگانی هنر و دسته‌‌بندی تجربه‌ها و درنهایت ساخت مقوله‌های نظری در آموزش غیرحرفه‌ای هنر به دست آید. بنابراین، نویسنده دیدگاه کارشناسان را دربارۀ سرفصل‌‌های آموزش تفننی و غیرحرفه‌ای هنر در ایران جویا شده است فصل پنجم و آخر کتاب نیز به جمع‌‌بندی و نتیجه‌‌گیری اختصاص دارد. ضرورت پرداختن به آموزش غیرحرفه‌ای هنر از دو بُعد قابل توجه است: اول اینکه با توجه به کاستی‌‌های آموزش عمومی هنر در مدارس، علاقهمندان به مراکز فرهنگی و آموزشگاه‌‌های هنری مراجعه می‌‌کنند؛ از این رو، اولین بارقه‌‌های شکوفایی هنری در این مراکز پدید می‌‌آید. دوم اینکه آموزش غیرحرفه‌ای هنر در میان طیف وسیع علاقهمندان، هنر و زندگی روزمره را به یکدیگر پیوند میدهد. علاقه‌‌مندانی که در اوقات فراغت خود به فراگیری هنر می‌‌پردازند و با اصول پایه‌‌ای «خلق هنر» و «دیدن هنر» آشنا میشوند، به‌مثابه حلقۀ واسطۀ میان هنر خاص‌‌گرا و عام‌‌گرا عمل می‌‌کنند و موجب ارتقای فرهنگ بصری جامعه میشوند. از این رو، پرداختن به آموزش عمومی هنر به‌مثابه فعالیت اجتماعی و فرهنگی باید در کانون توجه کارشناسان اجتماعی قرار گیرد. نویسنده در ادامه فصل سه نتیجۀ اصلی این تحقیق را بیان کرده است که عبارتند از: 1. آماتورها به عنوان مخاطبان هنر 2. آماتورها به عنوان متقاضیان دانشگاهی هنر 3. آماتورها به عنوان هنرمندان آینده
بیشتراخبار و رویدادهای معاونت اجرایی
آیین تودیع و معارفه مدیر امور مالیآیین تودیع و معارفه معاون اجرایی آیین تودیع و معارفه معاون اجرایی بازدید از موزه هنر ایرانبرگزاری مسابقات فوتبال دستی ویژه همکارانبرگزاری کارگاه آموزشی ویژه توانمندسازی ...
بیشترجرایم دولتی
جرایم دولتی[1]، شامل هر نوع اقدامی است که طی آن، از قوانین عموم بین‌المللی و/یا قوانین داخلی هر کشور تخطی میشود و زمانی روی میدهد که کنشگران منفرد از جانب ...
بیشترماریجوانا
ماری‌جوانا [1]دارای توهم‌زایی ملایم که به‌صورت طبیعی پرورش می‌یابد؛ ماری‌جوانا همان گیاه «شاهدانه» است. سازمان مبارزه با مواد مخدر، آن‌را در فهرست دوم مخدرها -که بسیار اعتیارآورند و فایدۀ پزشکی ...
بیشترمتن سخنان دکتر قاسم زائری؛ دبیر جشنواره شانزدهم
بسیار خرسندم که فرآیند اجرایی شانزدهمین جشنواره بین‌المللی پژوهش فرهنگی که از اردیبهشت ۱۴۰۲ آغاز شده بود، اکنون در ایستگاه آخر در این مجلس با شکوه به سرانجام رسیده است. ...
بیشترالزامات فرهنگی نمایش‌های زندۀ مد در ایران؛ مطالعۀ موردی نمایش زندۀ مد فصل زمستانه
الزامات فرهنگی نمایش‌های زندۀ مد در ایران؛ مطالعۀ موردی نمایش زندۀ مد فصل زمستانهنوينسده: سيده راضيه ياسيني اين گزارش، نتیجة پژوهشی است كه با نظارت دکتر عبدالله بیچرانلو، رئيس پژوهشكده هنر در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات انجام شده است.این گزارش بر آن است تا با تحلیل جریان نوظهور نمایش‌های زندۀ مد و پوشاک در سالیان اخیر (مطالعۀ موردی نمایش مد فصل توسط موسسۀ مدینو)، به مداقّه در نقاط ضعف و قوت آنها بپردازد و دورنمایی از پیامدهای آتی را تصویر نماید. اين گزارش در چهار فصل به بررسي موضوعتحقيق پرداخت است: فصل اول: زمینه‌های ظهور نمایش مد زندۀ لباس در ایران و اهداف پیش‌بینی شده؛ فصل دوم: آسیب‌شناسی رسمیت‌یافتن حرفۀ مدلینگ و نمایش‌های زندۀ مد؛ فصل سوم: تحلیل موردی برگزاری نمایش زندۀ «مد فصل»، موسسۀ «مدینو» و فصل چهارم: نتایج تحلیل. پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات در راستای مأموریت‌ها و وظایف خود و به‌منظور بررسی رخدادهای فرهنگی جامعه به انتشار «گزارش فرهنگی» اهتمام می‌ورزد. گزارش فرهنگی، نوعی گزارش کارشناسی ناظر بر مسائل و موضوعات حوزة وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که با بررسی پدیده‌های فرهنگی روز جامعه به ارائة راهبردها و راهکارهای رفع مسئله یا موضوع مورد نظر میپردازد. گزارش «الزامات فرهنگی نمایش‌های زندۀ مد در ایران» در 69 صفحه در اختیار سياستگذاران و برنامه‌ريزان فرهنگي قرار می‌گیرد.
بیشتر
برگزاری مراسم پایان سال1397 همکاران
مراسم پایانی سال 1397 با حضور رئیس، معاونین ، مدیران و پرسنل پژوهشگاه در تاریخ 22 اسفند ماه برگزار گردید. در این مراسم آقایان دکتر سلگی، دکتر مطلبی، شریفی، کرمانی، ...
بیشترجرایم سازمان‌یافته
جرایم سازمان‌یافته[1]، به‌طور لنفسه و فی‌نفسه یک مشکل اجتماعی هستند، اما در واقعیت، عاملی اثرگذار بر تولید بسیاری از دیگر انواع مشکلات اجتماعی به‌شمار می‌روند.تلاش‌ها برای یافتن تعریفی از ...
بیشترمایکل جی. سبتیچ
علم بوم‌شناسی، مطالعه ارگانیسم‌ها و ربط آنها با محیط فیزیکی و تعامل میان ارگانیسم‌هاست. بوم‌نظام مفهومی در بوم‌شناسی است. یک بوم‌نظام شامل اجزای زنده و غیر زنده است. بخش‌های غیر ...
بیشتربیانیه هیات داوران اولین دوره جایزه زنده یاد دکتر عماد افروغ ویژه نقد و سیاستگذاری فرهنگی
یکی از محورهای اصلی جشنواره شانزدهم پژوهش فرهنگی تاکید و حمایت از پژوهش‌هایی است که با نگاه آسیب شناسانه و انتقادی به سیاست‌های فرهنگی در کشور سامان می‌يابند.نقد فرهنگی بسته ...
بیشترردهبندي و رتبه‌بندي بازي‌هاي ويدئويي و رايانه‌اي
رده‌بندي و رتبه‌بندي بازي‌هاي ويدئويي و رايانه‌اي (محتواسنج فرهنگي بازي‌ها) نویسندگان: دكتر مسعود كوثري، دكتر بهناز دوران و دكتر مقداد مهرابي محل نشر: تهران ناشر: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات سال انتشار: 1393 شمارگان: 150 نسخه تعداد صفحه: 211 صفحه قیمت: 10000 تومان کتاب «رده‌بندي و رتبه‌بندي بازي‌هاي ويدئويي و رايانه‌اي (محتواسنج فرهنگي بازي‌ها)» به کوشش دكتر مسعود كوثري و همكاران ايشان دكتر بهناز دوران و دكتر مقداد مهرابي نگارش شده است. این اثر در سال 1393 توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات به چاپ رسیده است. دکتر مسعود کوثری عضو هیات علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران است. وی در سال 1369 مدرک کارشناسی خود را در رشته جامعه شناسی از دانشگاه فردوسی مشهد اخذ نمود و تحصیلات کارشناسی ارشد و دکترای خود را در همان رشته در دانشگاه تربیت مدرس، طی سالهای 1375 و 1381 به پایان رساند. از ایشان کتابهای زیادی به چاپ رسیده است. از کتابهای منتشرشده وی میتوان به «ادبیات جنگ و موج نو»، «نقاب نقد»، «اطلس ایران»، «نظریههای آنومی اجتماعی» و «جهان فرهنگی کاربران ایرانی در شبکه دوستیابی اورکات» اشاره کرد. همچنین وی بیش از 20 مقاله منتشر کرده و یا در همایشها و سمینارهای مختلف ارائه کرده است که از آن جمله میتوان به «نشانهشناسی موسیقی مردمپسند»، «سکولاریسم، پساسکولاریسم و تلویزیون»، «مصرف تلفن همراه در بین جوانان مطالعه دانشجویان دانشگاه تهران» و «سواد رسانه‌ای و زندگی در عرصه عمومی نوین» اشاره کرد. بازی‌های ویدئویی و رایانه‌ای بیش از یک دهه است که به یکی از سرگرمی‌های اصلی کودکان و نوجوانان تبدیل شده است. گردش مالی بالای صنعت بازی و آثار روانی و اجتماعی گسترده آن، توجه بسیاری از محققان، سیاستمداران و والدین را به خود جلب کرده است. هدف اين کتاب، بررسي عناصري است كه در ساخت يك نظام رده بندي موثرند. علاوه بر آن تلاش شده تا بر اساس مقدمات نظري يك نظام رده بندي جديد هم پيشنهاد شود كه علاوه بر بهره‌برداري از نظام‌هاي رده بندي موجود، نه تنها به «رده‌بندي» بازي‌ها، بلكه به رتبه يندي آنها نيز بپردازد. اين پژوهش كه براي اولين بار است در ايران انجام مي شود يك نظام دوجانبه براي رده بندي و رتبه بندي بازي ها پيشنهاد مي‌كند. چنين كاري در هيچ يك از نظام هاي موجود رده بندي سابقه ندارد و حساسيت نظام هاي موجود را افزايش مي دهد. پژوهشگران اين اثر اين نظام را محتوا سنج فرهنگي ناميده‌‌اند؛زيرا به ارزيابي و تمايز محتواهاي بازي‌هايي كه به ظاهر براي يك رده سني مناسب‌اند مي پردازد و آن را بر روي يك شاخص 100 درجه اي نشان مي دهد. كتاب حاضر در چهار فصل تدوين شده است: در فصل اول با عنوان «نظام‌هاي رده‌بندي بازي‌هاي رايانه‌اي» ضمن بررسی کلیه نظام‌های ردهبندی بازی‌های ویدئویی و رایانه‌ای و برخی نظام‌های رسانه‌ای دیگر، شیوههای ردهبندی، شاخص‌ها، مسائل حقوقی و دیگر مسائل مربوط به این نظام‌ها معرفی شده‌اند. در پایان، بر اساس این بررسی‌ها توصیه‌هایی برای تدوین نظام ردهبندی در ایران ارائه شده است. فصل دوم اختصاص به روش تحقيق در این پژوهش دارد. در فصل اول، نظام ترکيبي پيشنهادي ارزيابي بازي‌ها معرفي شد. اين نظام ترکيبي از «رده‌بندي» و «رتبه‌بندي» بازي‌هاست. براي انجام اين دو کار، تغييري در نحوة ارزيابي بازي‌ها به عمل آمده تا همزمان رده‌بندي و رتبه‌بندي بازي‌ها امکان‌پذير شود. پيشنهاد نویسنده انجام ارزيابي محتوايي بازي در سه بعد رويه، روايت و محتواست که در فصل دوم نحوة سنجش آنها را توضيح داده است. پس از آن، به نحوة ساخت شاخصي براي ارزيابي کيفي (محتواسنج فرهنگي) بازي پرداخته است. فصل سوم به يافته‌هاي تحقيق(رده‌بندي بازي‌هاي (محتواسنج فرهنگي) اختصاص دارد. نتايج ارزيابي روان‌شناسان از 21 بازي ارائه شده که خلاصة آن را ديده و بر اساس آن به بررسي محتواي بازي پرداخته‌اند، نکات جالب توجهي را آشکار مي‌سازد. نویسنده نخست، براي هر بازي ارزيابي، چهار روان‌شناس را بر اساس مقوله‌هاي هفت‌گانه ارزيابي يعني خشونت، نمايش خشونت، ترس و وحشت، رفتار زيان‌رسان/غيرقانوني، بدزباني و دشنام، برهنگي و محتواي جنسي، ارائه کرده است. سپس رده‌بندي سني آنان را با رده‌بندي سني همين بازي‌ها در سايت پگي مقايسه کرده است. اعداد داخل خانه‌ها در کلية جداول اين فصل نمايانگر تعداد ارزياباني است که به يک مقوله نمرة معين داده‌اند. در فصل چهارم به سنجش نگرش والدين به نظام‌هاي رتبه‌بندي و ميزان اطلاع آنها از نظام‌هاي رده‌بندي و همچنين ميزان هراس اخلاقي آنان از بازي‌هاي رايانه‌اي پرداخته شده است. نتايج به طور خلاصه حاکي از آن است که اطلاع والدين از نظام‌هاي رتبه‌بندي اندک است؛ ولي تمايل دارند که در اين زمينه آموزش ببينند يا اطلاعات لازم در اختيار آنان قرار گيرد. از طرفي، هراس والدين در مورد بازي‌ها عموماً به افت تحصيلي فرزندان آنان مربوط مي‌شود و نگراني ايشان در مورد ساير جنبه‌هاي بازي کمتر است. يعني اگر بازي‌ها سبب افت تحصيلي نشوند؛ ميزان نگراني والدين بسيار کمتر خواهد شد. به نظر مي‌رسد که گسترش سواد بازي در ميان بازيکنان و والدين از اهميت بسيار زيادي برخوردار است و يکي از وظايف سازمان‌ها و نهادهاي موجود (از جمله بنياد ملّی بازي‌هاي رايانه‌اي) گسترش سواد رسانه‌اي در جامعه است که متأسفانه تلاش‌ها در اين زمينه هنوز چندان که بايد و شايد گسترش نيافته است. آنچه در جامعه بيشتر شاهد آن هستيم، گسترش هراس از بازي‌هاست و اين امر مي‌تواند مانع جدي براي تلاش والدين به منظور فهم بازي‌هاي رايانه‌اي و استفادة درست از آنها براي سرگرمي و آموزش کودکان و نوجوانانشان باشد.
بیشتر
برگزاری کارگاه آموزشی کشف دنیای جدید
کارگاه آموزشی تحت عنوان" کشف دنیای جدید" در تاریخ بیست و پنجم بهمن ماه 1397 در پژوهشگاه فرهنگ ، هنر و ارتباطات برگزار شد. در این کارگاه که به همت ...
بیشترجرایم شرکت‌ها
جرایم شرکت‌ها[1]، عبارت‌اند از: انبارکردن پنهانی پساماندهای خطرناک، توافق غیرقانونی برای تثبیت قیمت‌ها و فروش آگاهانة محصولات خطرناک غیرقابل پذیرش. این خلاف‌ها، همانند سایر جرایم شرکتی، نتایج کنش‌های کجروانه افرادی ...
بیشتربیانیه علمی شورای علمی جشنواره شانزدهم
نهر خروشان فرهنگ ایرانی-اسلامی ما در حالی به پانزدهمین سدۀ هجری خورشیدی وارد شده است که فضای مقابل خود را سرشار از امیدها و بیم‌ها می‌یابد. از سویی، حرکت در ...
بیشترآسیبشناسی آموزش هنرهای سنتي در دوران معاصر
آسیب‌شناسی آموزش هنرهای سنتي در دوران معاصر نویسنده: دكتر مينا صدري محل نشر: تهران ناشر: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات سال انتشار: 1393 شمارگان: 50 نسخه تعداد صفحه: 112 صفحه قیمت: 6000 تومان کتاب «آسیب‌شناسی آموزش هنرهای سنتي در دوران معاصر» توسط دكتر مينا صدري نگارش شده است. این اثر در سال 1393 توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات به چاپ رسیده است. دکتر مینا صدری استادیار دانشگاه تهران است. وی تحصیلات کارشناسی ارشد خود را در رشته پژوهش هنر در دانشگاه تهران به پایان رساند و مدرک دکتری خود را در همان رشته و از دانشگاه شاهد اخذ کرد. تالیف دیگر ایشان کتاب «نگارههای عرفانی» است. همچنین وی چندین مقاله در نشریههای مختلف به چاپ رسانده است که تعدادی از آنها عبارتند از: «مقامهای عرفانی در آثار کمالالدین بهزاد»، «نظام آموزشی در خوشنویسی» و «بررسی تطبیقی برخی از ویژگی‌‌های نگارگری با نقش برجستههای تخت جمشید». هنر به‌منزلة عاملی مؤثر بر تعالی معنوی و فرهنگی جامعه قابلیت‌های بسیاری دارد و بر طیفی وسیع از مخاطبان تأثیر می‌گذارد. از همین رو، آموزش هنر نیز دارای ابعاد و اهمیتی گسترده است و در همۀ ادوار تاریخ مورد توجه بوده است. مسئلة آموزش هنر امروز هم توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده و حل مشکلات آن مستلزم کنکاش مستمر است. مهم‌ترین مسئلة كتاب حاضر بررسی سنت‌ها و روش‌های تعلیم و تربیت متناسب با فرهنگ اسلامی ایران است که قرن‌ها در میان استادان و معلمان هنرهای سنتی جاری و رایج بوده است. این سنت‌ها به شکل‌گیری نظامی جامع در آموزش هنرهای سنتی انجامید که بسیاری از استادان فن، به‌ویژه در خوشنویسی و نگارگری، آن را در قالب رسائل و آداب‌نامه‌های آموزشی ثبت و ضبط کردند. نویسنده در اين كتاب کوشیده است تا با بهرهگیری از رساله‌های آموزشی بازمانده از هنرمندان دورۀ تیموری تا دورۀ قاجار، اصول آموزش‌های سنتی هنر را با شیوههای امروزی آموزش مقایسه کند. نويسنده كتاب تصريح مي كند: «اگرچه هنرمندان و استادکاران هنرهای سنتی با تلاش خود تا حدی آموزش این هنرها را تداوم بخشیده و احیا کرده‌اند، بررسی دقیق این نظام آموزش و تطبیق آن با نظام آموزش جدید، راهکارهایی برای بهبود آموزش هنرهای سنتی با توجه به ماهیت آنها فرارو می‌نهد.» كتاب حاضر در سه فصل تدوين شده است. در فصل اول با عنوان «نظام آموزش سنتی در نگارگری ایران»، مباحثی چون آداب معنوی در سنت تعلیم و تربیت، پیوستگی در آموزش، مراتب نظام آموزش و مبانی نظری آموزش مطرح شده است. براساس این فصل، مراتب نظام آموزش عبارتند از: 1. فراگیری قرآن و آموزش مبانی دینی در کودکی 2. آداب دوسویه استاد و شاگردی در فصل دوم موانع اقبال به نظام سنتی آموزش هنر در ایران مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین در این فصل موانع اقبال به آموزش استاد و شاگردی و علل عدم موفقیت نظام دانشگاهی در آموزش هنرهای سنتی بیان شده است. از موانع اقبال به آموزش استاد و شاگردی میتوان به این موارد اشاره کرد: عدم پایبندی به آداب معنوی، عدم رعایت وظایف متقابل استاد و شاگردی و جامعه محدود استادان متبحر. برخی از علل عدم موفقیت نظام دانشگاهی در آموزش هنرهای سنتی نیز عبارتند از: نحوه ورود دانشجو به دانشگاه و انتخاب رشتههای غیردلخواه، سرفصل‌‌های مشترک آموزشی و آموزش به شیوه دانشگاهی. در فصل سوم به موضوع برآیند و بازنگری پرداخته شده است. از جمله پيشنهادهايي كه در اين فصل و در راستاي احياي هنرهاي سنتي و بومي مطرح شده است مي توان به اين موارد اشاره كرد: ـ در گام نخست باید نگاه سیاستگذاران به هنرهای سنتی و ارزش‌گذاری آنها بر مبنای دیدگاه‌های مدرن تغییر کند و به هنرهای سنتی همچون عاملی مهم در جهت احراز هویت ایرانی و اسلامی توجه شود. ـ در این راه، راه‌اندازی دست کم یک دانشگاه مستقل با نیروهای کارآمد و متخصص و مهم‌تر از آنها معتقد به مبانی فکری ایرانی و اسلامی، برای برنامهریزیهای قاعده‌مند بر مبنای پایه‌های سنتی و اقتضائات معاصر ضرورت دارد. این دانشگاه دورة آموزش را حتماً باید از مقطع دبیرستان شروع کند تا امکان شناسایی افراد با قابلیت را برای برنامه‌ریزی مستمر داشته باشد. نويسنده كتاب تصريح مي‌كند كه: «آموزش هنر در ایران اسلامی بر پایۀ آموزه‌های دینی استوار بوده و همچون دیگر پیشه‌ها با فتوّت و جوانمردی پیوند داشته است. بنا بر این، در گام اول در گزینش‌ها باید به این نکته توجه شود و مستعدترین افراد انتخاب شوند.»
بیشتر
برگزاری کارگاه آموزشی مقاله نویسی علمی
به همت معاونت اجرایی پژوهشگاه، کارگاه مقاله نویسی علمی جهت استفاده اعضای هیات علمی و پژوهشگران و همکاران پژوهشگاه برگزار شد. آقای دکتر علی منتظری(عضو هیات علمی جهاددانشگاهی) مدرس این ...
بیشتر
آینده منطقه و جهان به نفع مقاومت فلسطین خواهد بود
تاب‌آوری غزه؛ الگوی مقاومت فرهنگی
«نظام مسائل ژورنالیسم در ایران» بررسی میشود
