دروغ‌گویی در انتخابات: اَشکال، سطوح و پیامدها/ ايران در آستانه انتخابات- 17 |

٢٢ دي ١٣٩٤

دروغ‌گویی در انتخابات: اَشکال، سطوح و پیامدها/ ايران در آستانه انتخابات- 17

دروغ‌گویی در انتخابات: اَشکال، سطوح و پیامدها

شکل رایج و شناخته‌شدۀ دروغ‌گویی در انتخابات، به‌ویژه انتخابات مجلس، دادن وعده‌هایی به مردم روستا و شهر دربارۀ انجام طرح‌هایی عمرانی و ارائۀ خدماتی است که وعده‎دهنده پیشاپیش می‌داند که با برگزیده‌شدنش نیز تحقّق آنها عملی نخواهد بود. این شکل از دروغ‌گویی در میان برخی از نامزدهای انتخابات بسیار رایج است و در کنار اقداماتی نظیر خاصّه‌خرجی برای بخشی از مردم رأی‎دهنده، دادن وعده‌های دروغین و ترسیم آینده‌ای رؤیایی در تبلیغات نامزدها معمولاً دیده می‌شود. به همین دلیل هم است که معمولاً در ماه‌های منتهی به انتخابات، برخی از نیروهای سیاسی و اجتماعی از مردم می‌خواهند که دروغ‌گویان انتخاباتی را شناسایی کنند و به آنان رأی ندهند و یا آرزو می‌کنند که مردم به این‌گونه افراد رأی ندهند.

محرومیت‌ها و شدت‌ نیازمندی‌های مردم سبب می‌شود که آنها به وعده‌های نامزدهای انتخاباتی دل‌خوش کنند و رویدادهای انتخاباتی را همچون فرصتی برای نیل به برخی از خواسته‌های خود در نظر بگیرند. فقر، بیکاری، عقب‌ماند‌گی و توسعه‌نیافتگی (فقدان امکانات و تسهیلاتی چون راه، برق، گاز، تلفن، زمین ورزشی، مدرسه، دانشگاه، بیمارستان و غیره)، سه متغیّر مهمی هستند که مردم را در زمان انتخابات ترغیب می‌کنند که به نامزدهای انتخاباتی دل ببندند.

دكتر حسن محدّثی‌ گیلوایی، استادیار گروه جامعه‌شناسی‌ واحد تهران مرکزی‌ دانشگاه آزاد اسلامی، در جستاري كه در كتاب ايران در آستانه انتخابات منتشر شده است به اَشکال، سطوح و پیامدهاي دروغ‌گویی در انتخابات پرداخته است.

براي مشاهده متن كامل اين جستار اينجا كليك كنيد.